"İnsan yaşadığı yere benzer." demişti bir şair. Hukukumuz da yaşadığımız yerler gibiydi, eskimiş, işlevini yitirmiş, çürümeye terk edilmiş, yıkılmak üzere... Böyle bir toplumda adalet gerçekleşebilir miydi?
"Hayır, Kitana," derken başını iki yana salladı. "Senin iyiliğin için bu."
Omuz silktim.
"Senin kötülüklerde boğulduğun bir dünyada iyiliği istemiyorum."
"Kadın cinayetleri...Mesela gazetelerde neden "erkek cinayetleri" diye bir manşet yok? Kadın, kadın, kadın... Artık bu cinsiyetçiliği bırakıp insan olduğumuzu hatırlamamız gerekiyor..."