-Kimin için çiçek açsam dalımı kırıp gitti
-O’nun olduğu kalpte herkese tıka basa yer ayırma!
-Bir müjde şeyhim?
-Hatırından çıkaramadıkların seni unuttuğunda, Allah’ın seni unutmadığını hatırla!
Bu, kalbinin mutmain olması için kâfidir.
-Ya Hayy!
Ya ümit haklıysa, peki ya sahiden olacaksa, ya beklemek, birazcik daha beklemek gerekiyorsa.
Hayatta tamda budur iste.
Kendin sorup kendin cevaplamak.
Kendin derde kedere salip yine kendi kendinde teselli bulmak, kirilp küsüp yine kendi kendinin gönlünü almak.
Kendine yetebilmek aslinda.
Velhasil; ümit etmekten ölen yok, beklemekten ölen de.
Kapi kapansa tamamen, ne kaybederiz?
Aralik kalsa ne olur?
Muamma...
Lakin 'umut' iyidir.
Birakin aralk kalsin kalbimizin kapilan, geldiginde güzel günler için eli bos dönmesin...
İyi bir insan olarak yaşamaya çalışıyorsun. İnsanlara layık olmak istiyorsun ama insan olmak bazen zor geliyor.
Tabii ki zorlanacağız.
Kolay olmuş olsaydı bizim bu sınavı kazanmak için gösterdiğiniz çaba boşa gitmez miydi?