"Benimle ateşe yürümekten bahsediyorsun, sen ateşe yaklaşamazsın bile."
"Merak ediyorum," dedim. "Gerçekten hiç prens oldun mu?"
Acı dolu bir gülümseme.
"Hiç herhangi bir şey oldum mu?" diye başını düşünür gibi yukarıya kaldırdı. "Onlar... Arın, Sina, Evran... Hepsi bir lord olarak yetiştirilirken bana ortalıkta dolanmamam gerektiği söylenirdi." Gözlerini gökyüzünden alıp bana çevirdi. "Ben de gökyüzünde dolanırdım."
"Bir daha yıldızlar akmasın gözlerinden," diye güldü. Parmakları yine gözlerimin kenarında gezindi. "Ne yaptın bana? Uyandığımdan beri hiç sızı kalmadı."
Gülümsedim. "Yıldız sürdüm yaralarına."
Reader Follow Recommendations
"Dikkatli ol Su Varisi."
Artık kalp atışlarımı hissedemiyordum.
"Kötülüğe yenilme Ateş Lordu."
Sanırım gece yarısı da gökyüzüne sırtını döndü, Daren.
“Ona âşık oldum.”
Ve şimdi onu tamamen kaybettim.
Şeytanı evcilleştirebileceğini sanan tüm günahkârlar gibi yanıldım ve sonunda
bağışlanmak için Tanrı'ya sığındım.
Bir devrim daha kapanıyor. İmkânsızlığıyla, hayalleriyle, lekeleriyle, mahkumiyetiyle, acılarıyla, her şeyiyle...
Kaybettikleriyle, ellerindekiyle, zamana karşı yarıştıklarıyla, umut ve gururlarıyla.
Bitti.
Bir devrim kapandı. Başka kimsenin açamayacağı.
Kimsenin açmaya cüret edemeyeceği.
"Işık'ımı beni senden daha çok sevdiği için mi öldürdün?"
