Nisa
Nisa
@nisademirtas
Öğretmen
İngiliz Dili ve Edebiyatı
Elazığ
2000
7 reader point
Joined on March 2024
Şu anda okuduğu kitap
Kitap şans eseri bir hediye olarak kitaplığıma girdi, iyi ki de öyle olmuş. Bir solukta okuyup bitirdim, Anna ve Kırlangıç Adam'ın (Reb Hirschl da dahil) kalbimde çok derinde bir yeri var artık. Elbette eleştirilebilecek kadar havada kalan sorular boldu kafamda, fakat bazen bu 'sorular' gerçek hayatta da bize anlamsız gelen ve bir çok senaryoyla tamamlayabileceğimiz 'cevapları' var ediyor. Bu kitap da benim için onlardan biri oldu. Kendi hayalimde tahminlerle Kırlangıç Adam'ı ve Profesör'ü tasvir ediyor aradaki bağlantıyı kendim yorumluyorum, ve hatta bazen babasının bile belki de hâlâ hayatta olduğunu yazıyorum kafamda (ne de olsa öldüğü de bir muamma)
(spoiler)
Ve belki de kitabın başında "bulunan sonsuza dek kaybolacak" sözü ile sonunda Kırlangıç Adam için "... bir binanın köşesini dönüp sonsuza dek gözden kayboldu." cümlesi Kırlangıç Adam'ın aslında 'yakalanma korkusuna' karşı verdiği o büyük savaşa yenik düştüğü kastedildi... Sanırım bazı şeyleri hiçbir zaman bilemeyeceğiz fakat eleştirilecek şeyleri bazen güzelliklerin arkasına saklayabiliriz en azından benim 'yol dili'mde bunlarla böyle başa çıkılabilir
Ölümlü dünyanın ölümsüz insanı krallar kralı Ozymandias'ı bize coşku dolu bir şiirle sunan Shelley'e derinden bir saygı duyuyorum, efsanevi bir şiir gerçekten
Ozymandias bir sonedir ve bana göre mükemmel bir başyapıttır diğer şiirler arasında. Geçiciliğe, faniliğe karşın ölümü unutarak yaşamayı temsil ediyor. Ölümlü şeylerin bir yönü olarak sonsuzluğa sahip değildir kimse, kral da o şekilde. Kelimenin tam anlamıyla, fani dünya yaşamının tarihindeki tüm yöneticilerin, en güçlü insanlar olsalar bile, diğer insanlardan farklı bir sonu yoktur. Fakat Ozymandias 'Benim adım kralların kralı Ozymandias'tır' der. Burada kibriyle, diğer hükümdarlar arasında en güçlü kral olduğunu insanlara telkin ettiği apaçık belli.
Kral Ozymandias tebaasından çok kendini seven dünyanın en büyük diktatörü olma fikrine kendini kaptırmış bir despottur. Mizacı olarak kendine takıntılı, bencil ve duyarsızdır. Shelley zamanla ağır hasar görmüş bir şeye atıfta bulunuyor; 'colossal' devasa anlamındadır ve 'wreack' kötü bir şekilde tahrip olmuş bir şey anlamına gelir yani aslında Kral Ozymandias’ın bedeni yapayalnızdır ve her şeyden önce 'dev' bir 'enkaz' olarak uçsuz bucaksız çölün ortasındadır. Bu sözler bize Ozymandias'ın büyük olduğunu ama cansız bedeniyle bir hiç olduğu gibi hiç de olmadığını gösteriyor.
Drama doğrudan beklemeyi, cehaleti, çaresizliği ve can sıkıntısını tasvir ediyor. İnsanoğlu olarak güçsüzüz ve can sıkıntısı, yalnızlık ve yabancılaşma yaşıyoruz. Çocuğumuz ya da eş/ortağımız yok; Estragon ve Vladimir tamamen insanoğlunun yalnızlığını temsil ediyor. Bize eşlik edecek, acımızı, ızdıraplarımızı dindirecek kimse yok aslında. Hiçbir
Reader Follow Recommendations
Öğrenciyken ders konusu olarak işlemiştik ve yaptığım analizin bir kısmını aşağıya bırakıyorum. Okumaya değer bir kitap...
Kafkas Tebeşir Dairesi için climax annelik üzerinedir. Sadece doğum yaparak anne olmak mümkün mü, yoksa çocuğa bakmak ve büyütmek mi gerekiyor? Michael'ın oğulları olduğunu iddia eden Natella ve Grusha arasındaki mücadelenin merkezinde yer alıyor bu sorular. Natella oyunun açılışında fedakâr bir anne gibi görünse de çıkarları doğrultusunda hareket ediyor aslında. (Spoiler)
Azdak, Michael'ı tebeşir çemberine yerleştirerek anneliğin biyolojiyle mi yoksa sevgiyle mi tanımlandığı sorusunun asıl cevabını almayı umuyor. Natella, Michael'ı çemberin dışına sürükleyerek onun fiziksel güvenliğini tehlikeye atıyor, Grusha ise çekmeyi reddederek onu güvende tutuyor. Annelik bencil olmayan bir sevgi eylemidir ve Grusha bunu kanıtlamayı başarıyor neticede.
Diğer yandan Natella açgözlülüğü çok iyi temsil eden bir karakter. İnsanlığı, açgözlülük yüzünden lekelenmiş durumda ki artık yoksul komşularının insanlığını bile tanıyamıyor. Diğer yandan Azdak'ın Michael'ın servetini Nukha'nın çocukları için bir oyun alanı olan "Azdak Bahçesi"ni inşa etmek için kullanmaya karar vermesi Brecht'in bu ahlaksız zihniyeti ima ettiğini gösteriyor...
