Sabitlenmiş gönderi
"Allah'ım kaderimi sen yazdın sen bilirsin,
Kalbim oyuncak mı ne, ne kolay kırılıyor?
Deplasmandır bu dünya diyor albino şeyhim
Plasebo yutturuyor bana depresif doktor."
Okur Takip Önerileri
Bir çok insan ruhunda bir meşale taşır ama hiç kimse orada ısınamaz.
Öz olmayınca söz yükselmiyor göklere!
İsteklerimiz öyle çatışır ki kaderimizle
Bütün kurduklarımız yıkılıp gider.
Düşünceler bizim, olaylar bizim değiller.
Başı darda olan dayanak aramayagörsün,
Sözde dostları düşman kesilir bütün.
Düşen büyük adamı en sevdiği unutur,
Yükselen züğürde düşmanları dost olur.
Madem bu dünya bile yok olacak bir gün
Sevginin bitmesine insan neden üzülsün?
Sevgi mi kaderi kovalar, kader mi sevgiyi?
Daha kimseler çözmedi bu bilmeceyi.
Melek yüzü, din iman kisvesi takınıp
Şeytanı bile kafese koyabilir insan.
Son zamanlarda, bilmem neden, bütün sevincimi yitirdim, her gün yaptıklarımı yapmaz oldum. Gerçekten öyle karardı ki içim, dünya, bu güzelim yapı, çorak bir kayalığa döndü gözümde. Hava, o canım başörtüsü dünyanın, şu cömert gökkubbeye bakın, bu yüce tavan altın parıltılarıyla bir şey değil benim için, pis, hastalıklı kokular birikintisinden başka bir şey değil.
Zaten dünya ne iyidir ne kötü, düşüncenize bağlıdır iyilik kötülük. Bana göre dünya zindan.
Çığırından çıkmış bir zaman bu. Ey kör talihim benim!
Bana düşmez olaydı dünyayı düzeltmek.