Doğru İkbal’in odasına kadar gitti. Onu hâlâ orada görecekmiş kuruntusunun mağlubuydu.
Örtüleri kaldırılmış,cibinliği indirilmiş karyolasına kadar gitti,bir müddet oraya baktı,sonra hemen oraya,seccadenin üzerine atıldı,birinci defa olarak feryat ihtiyacını tutmak istemedi, orada bağırarak,kıvranarak şimdi bu evi tamamen boş bırakan kardeşi için kana kana ağladı.
Sayfa 216Kitabı okudu
Merdivenlerden sürünerek kızını son bir feryatla selamlayan anesinin sesi, o insanların artık her şeyi unutup da bütün dayanma gücünü bir matemin içe işleyen acısına teslim ettikleri dakikaya has feryadı kulaklarını yırttı.
Fakat her şey bitip de o tabutu kaldırmak, bu eve bir daha dönmemek üzere götürmek lazım geldiği zaman bu facia bütün hakikatiyle gözlerinin önünde canlanırdı.
Sayfa 214Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Keşke sen de çıldıracak kadar hiddetlensen de kendini böyle ümitsizliğe teslim etmesen…
Sayfa 195Kitabı okudu
Sonra bu bencil aşkın tahammül edemeyeceği ufak bir şey gördüğün zaman ona düşmanlık etmeye başlıyorsun,düşman oluyorsun. Zaten aşka kin kadar yakın bir his yoktur…