Zaten insanın kaderini bilmesinden daha korkunç ne olabilir? Herkes öleceği günü saati bilseydi, geriye sayım ne kadar zor olurdu, düşünsenize. Geçen her dakikayı bir tabut çivisi gibi algılamaz mıydık?
Bilgi tüm sermayelerin anasıdır. Bu çivisi çıkmış zamanlarda pek çok insan istediği şeye sahip olmadığını hisseder ama bunun ne olduğunu tam olarak bilmez. Bunu bilmenin yollarından biri eğitimdir. Kitap okuyun, ikinci öğretim derslerine gidin, insanları dinleyin ya da size ilginç gelen projeler üzerinde çalışan insanları aramak için seyahate çıkın. Çalışan bir misafır olarak başka topluluklarda kalmak kendi hayatınızı başka bir açıdan görmek için harika bir fırsattır.
çivisi bitmez dünyanın, gül bu yüzden pas tutuyor ağlarken
açlığı geçmeyen dizeler göğsümde şiir oluyor sonra
kime benzediğimin önemi yok kendimi olamıyorum sorun bu
Allah'la baş başa kalınca açılan yaralardan korkmuyorum sadece