“Sevginle temizlersin beni bedeviliğimden
Gözlerim ışıldıyor kum ve çakılla
Beni sudan kasır-a sokarsın bütün gece
Beni hüznün mavisine sokarsın
Senin huzurunda soruyorum:
Sen kimsin ey sevgilim?
Peçeyi kaldırarak yüzünden
Bir daha soruyorum:
Bu dedikleri o uygarlık mı?”
(Nizar Kabbani
Gazaba Uğramış Şiirler)
1
"Dostlarım,
Kimsenin oturmadığı bir kentte oturan bir yurttaşım ben
Caddeleri yok/Kaldırımları yok/Pencereleri yok
Duvarları yok/Sultanın matbaalarında basılanları saymazsak/Gazeteleri yok
Adı mı?/Adını açıklamaya korkuyorum/Bildiğimin hepsi yediyor onu talih kentime
Acısın ona rahman...
Dostlarım,
Başkaldırmıyorsa nedir ki şiir?
Azgınları ve azışları devirmiyorsa nedir ki şiir?
Zamanda ve mekânda
Sarsıntı yapmıyorsa nedir ki şiir?
İsra Nuşireva'nın başındaki tacı
Yere çalmıyorsa nedir ki şiir?
Ey şiirin dostları,
Ben ateş ağacıyım, özleyişlerin kâhiniyim ben
Elli milyon âşıkın resmî sözcüsüyüm
Sevgi ve inleyiş ehlinin ellerinde uyur
Kâh güvercinlere çeviririm onları/Kâh yasemin ağaçlarına
Ey dostlarım
Bıçağın saltanatını hep reddeden
Bir yarayım ben..."
Gazaba Uğramış Şiirler/Nizar Kabbânî
Türkçesi: İbrahim Demirci