"Dostlarım,
Kimsenin oturmadığı bir kentte oturan bir yurttaşım ben
Caddeleri yok/Kaldırımları yok/Pencereleri yok
Duvarları yok/Sultanın matbaalarında basılanları saymazsak/Gazeteleri yok
Adı mı?/Adını açıklamaya korkuyorum/Bildiğimin hepsi yediyor onu talih kentime
Acısın ona rahman...
Dostlarım,
Başkaldırmıyorsa nedir ki şiir?
Azgınları ve azışları devirmiyorsa nedir ki şiir?
Zamanda ve mekânda
Sarsıntı yapmıyorsa nedir ki şiir?
İsra Nuşireva'nın başındaki tacı
Yere çalmıyorsa nedir ki şiir?
Ey şiirin dostları,
Ben ateş ağacıyım, özleyişlerin kâhiniyim ben
Elli milyon âşıkın resmî sözcüsüyüm
Sevgi ve inleyiş ehlinin ellerinde uyur
Kâh güvercinlere çeviririm onları/Kâh yasemin ağaçlarına
Ey dostlarım
Bıçağın saltanatını hep reddeden
Bir yarayım ben..."
Gazaba Uğramış Şiirler/Nizar Kabbânî
Türkçesi: İbrahim Demirci
Yazıyorun kurtarmak için sevdiğimi
Şiirsiz şehirlerden,
Keyifsiz, gönençsiz, sevgisiz şehirlerden
Sayfa 24 - Iz YayıncılıkKitabı okudu
Yazıyorum
Karanlığı yensin diye ışık
Sayfa 23 - Iz YayıncılıkKitabı okudu
Rabbim: Bir kıyısı var her yaranın
Benimse yaralarım kıyısız..
Sayfa 20 - Iz YayıncılıkKitabı okudu
El öpmez benim şiirim.
Doğrusu, sultanlara düşer
Şiirimin ellerini öpmek...
Sayfa 19 - Iz YayıncılıkKitabı okudu
Gözlerin...yola çıkan son gemi, yer var mı? Çılgınlık duraklarında dolanmaktan yoruldum