Zarifoğlu benzer Sütçü İmam'a... Neden mi? Çünkü Sütçü İmam Maraş'ta zarif bilinen bir adamdır. Kimseye bir zararı dokunmayan, namaz vaktinde camide imamlık yapan, namazdan sonra dükkanında helalinden süt satarak geçimini sağlayan, yardımsever, namaslu, işinde gücünde, herkesin kendinden emin olduğu bir adamdır. O kadarı vardır ki kimse Sütçü İmam'ın kafirin altına kurşun sıkacağını düşünemez, önceden söyleseler belki inanmazlar. Ama işte Müslüman budur ya; Müslüman'a, ev halkına, komşusuna bütün nezaketiyle davranır ama iş kafire, zulüme karşı gelmeye gelince de ondan cevvali, ondan serti bulunmaz. Kafir kendisini hiddetli sanır ama Müslüman'ın zulüm karşısındaki hiddetini görünce küçük dilini yutar.
İşte bu noktada Abdrahman Zarif bir adamdır ama onun bir ismi de Cahit'tir. O inatçıdır, o ayak direr. Der ki, zalimlikleri anlatan şiirleri "ben yazmayacaktım da kim yazacaktı?"
Kitap hakkında konuşmam gerekirdir aslında. Sütçü İmam'dan bahsettim. Sadece şunu acizane ifade etmek istiyorum ki, bu güzel anlatımla, bu eseri bizlere bırakan üstad, keşke Maraş'ın kurtuluşuna kadar olan bütün olayları bu eserinde anlatsaydı.
Sütçü İmam'ın kurşunuyla biten tiyatro eseri, aslında olayların başlangıcında bitiyor...
