Nokta Ladık ama
Su sözlere yer vermek lazım
Gözlerin ipekten bir kumaş
Diksem yüreğime en güzeli üstüme kaftan
Çarşı pazar gezsem bulunmaz senden bir
Daha ehli ile kumaş
Has ipekten kelebek etmiş beni yürekten
Uçsam da renklidir sendeki rüyam
Öyle dokunmuştur ki giysen dünyan
Çıkarsan üryan
Altından olsa o kaftan her gönüle biçilmemiş
O kaftan
Kimine büyük kimine küçük sevdam yerine göre giydim seni sevdam
Gözlerim le ördüm sözlerimle övdüm
Kalbimle dokudum sensiz ipekten bir kumaş
Oldumda kaftan
açıkcası kişisel kendi çıkarımım olan bir şey paylaşacağım
ben önceleri birini beğenmem daha zordu son zamanlarda nokta atışı birçok insanı karşı cinsten beğenmeye başladım bu benim için hiç kolay değil ama şunu görüyorum kimse yok kelimesi yanlış bir de yaş aldıkça birini beğenmezsin kriterlerin çoğalır kelimesi de çok yanlış
bir de her şey nasip ve kısmet kaza ve kader.
bunu belirtiyorum çünkü genelde şöyle bir algı var ama doğru değil insan yaş aldıkça aslında hakedeni daha kolay farkediyor bence.
rabbim iyi, aydın, bereketli, merhametli, cömert, halden anlayan, kalbi aydın ve berrak ve ufku açık insanlara herkesi arkadaş eylesin.
Winslow Homer (1836 - 1910) - The Gulf Stream (1899)
Winslow Homer'ın Körfez Akıntısı boyunca geçen destansı tablosunda, siyah bir adamın, köpek balıkları ve yaklaşmakta olan bir su hortumuyla çevrili, kuşatılmış bir teknede potansiyel kaderiyle boğuştuğunu görüyoruz. Bu sanat eseri, Homer'ın kariyeri boyunca araştırdığı temaların, özellikle de insanlarla doğal dünya arasındaki gerilimin doruk noktasını temsil ediyor.Amerika'da ırklar arasındaki ilişkilerinin ulaştığı en düşük nokta olarak anılan 20. yüzyılın başında yaratılan Körfez Akıntısı, derin jeopolitik çağrışımlar taşıyor. Homer, tabloya belirli eklemelerle ABD'nin büyüyen emperyalist özlemlerine incelikli bir şekilde gönderme yapıyor. Teknenin güvertesine serpiştirilmiş şeker kamışı sapları, ticareti kolaylaştıran ve transatlantik köleliğin acımasız tarihiyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olan okyanus akıntısına doğrudan bağlı olan Karayipler'in, imparatorluğun ekonomik çerçevesindeki hayati rolünü sembolize ediyor. Bu çalışmada Homer, bu karmaşık tarihsel anlatıları yine karmaşık bir şekilde harmanlayarak, insanın doğanın zalim güçlerine karşı dayanıklılığını ve hayatta kalmasını anlatan bir öyküyü tasvir ediyor....
Nietzsche'nin, "Tanrı öldü.
Tanrıdan geriye bir ölü kaldı.
Ve onu öldüren biziz.
Hâlâ gölgesi beliriyor uzaklarda.
Kendimizi nasıl avutacağız,
biz katillerin katili?" Şeklindeki sözüne bir nokta koyarak.. özgür bir iradeyle, kendini özgür ifadebilmeyi dilerim.