Adam ne bildiğini hiçbir zaman bilemeyecek. İşte yalnızlık buydu.
Sanki acı, mekan olarak düşünceyi tutmuştu.
Beklemek, neyi beklemeliydi? Eğer adam bunu ona sorsaydı, kadın şaşıracaktı, zira onun için bu yeterli bir kelimeydi. Bir şey beklendiğinde artık daha az bekliyorduk.
Reader Follow Recommendations
Ama açlığın tek heceliğinde, ufuksuz bir zevkin (jouissance) bağrında, evlerin ve şeylerin maddi işlevlerine geri döndüğü sefalette insanın yüzü ışır.
Sayfa 36Kitabı okudu
Üzüntümüz gerçekten çok büyük ve ne kadar yaşlı olursam olayım bütün acıları tadacak ve de bu acılara doyacak kadar yaşamış olduğumu sanmıyorum.
Sayfa 278Kitabı okudu
