Benim dediğim hayatım benim değil, biz dışarıda koşturup duranlar, hiçbirimiz mutlu değiliz çünkü kendi hayatımıza sahip değiliz.
Bir insan başkasının yerine konuşmaya başladıysa kendi kendineyken, acıyı getirmiştir artık, aşk.
Mutsuzluk, dâima, mutluluktan daha yakın olmuştur: süren, hep o gibi görünmüştür bana.
Derinlere kök salan Lâhavle.
Zihni toplamak; bu ağırlığı devindirmek; her sözcüğü bir bir tartıp, sınamak; 'yazma'yı her gün kanatmak; yazarın ancak kendi kendineliğini yoğun biçimde varetmesiyle mümkündür.
Okur Takip Önerileri
Sermaye'nin çektiği arabada olmamak, vicdanımızı nefsimize karşı silahlandırmak: ah, KALBiM KANA!
Benim yalnızlığımın hududu, başkasının yalnızlıksızlığının hududu mu?
damar ve kan ırkçılığın değil inancın simgesidir DİN'DE.
MİRAÇ, IRKÇILIĞA İNDİRİLMİŞ KESIN DARBEDİR
Ateşi taşımak: yaşamak
Her şey uğultu; dağınıklığımın parçalarını birbirine vura vura ne bulabilirim?
Ben neyi çekiyorum boşlukta? Tek gerçek var şimdi hayatımda: gürültü. Bunu yoketmeden, hiçbir şeyi varedemeyecegimi biliyorum.