Dünyanın bariz gerçekdışılığının karşısına ancak tahassüsü çıkarabiliriz; bu nedenledir ki, hiçbir şeyin en ufak bir temeli olmadığına kanaat getirdiğimiz vakit, olumlu bir içerik sunan her şeye, acı veren her şeye sarılırız. (...) Zira sınırlanan acı, bulanıklığa düşmandır ve olumsuz da olsa daima anlam yüklüdür; oysa fazla geniş olan boşluk hiçbir anlam içeremez.