Kitleler içinde karşılıklı sadakat bağları oluşturmak isteyenlerin retoriğini dinlediğimizde, kulağımıza genelde "kardeşlik", "milliyet" ve tek bir "ailenin" parçası olmak gibi metaforlar gelir. (..) Nostalji hissi, aynı inancı paylaşan kişilerin kollektif kimliğini zikretme ve koruma dürtüsüyle iç içe geçer. Grup içindeki yaşamın hayali kuralları, bu bağlamdaki ilişkileri duygusal anlamda güvenli, karşılıklı sempatiyle dolu ve sadakat yaratma potansiyeline sahip bağlar olarak "algılamamızı" sağlar.
Sayfa 56 - "Öteki" İçindeki "Biz"
Karamanoğlu Mehmet Bey’i arıyorum;
Göreniniz, bileniniz, duyanınız var mı?
Bir ferman yayımlamıştı:
“Bugünden sonra dîvânda, dergâhta,
bergâhta, mecliste, meydanda
Türkçe’den başka dil konuşulmaya!” diye…
Hatırlayanınız var mı?
“Buna nostalji deniyor. Mutlu olduğunu düşünmediğimiz geçmiş olayların aslında birer mutluluk olduğunu anlamak.”
La Casa de Papel
