Tuğçe Üstünel
@nosypickle
7 reader point
Joined on March 2016
Şu anda okuduğu kitap
160 syf.
9/10 puan verdi
·
Liked
Reader Follow Recommendations
80 syf.
·
Not rated
·
Read in 7 days
Artık her şey aynıydı. Kendisiyle mezarı arasında yalnızca kendi ölümü vardı. Teslimiyet içinde iri, ağır, mükemmel damlaya kulak verdi; damla başka bir dünyaya doğru düşüyordu -akıllı hayvanların yanlışlar ve saçmalıklar dolu dünyasına.
Mezarlığın kemiklerle ve tozla karışık soğuğu kendi kemiklerine işleyecek, belki de bu "kokuyu" biraz olsun bastıracaktı. Belki de -olur ya- bu an gelip çatınca uyuşukluğundan ayrılacaktı. Göl gibi etrafında biriken, tıpkı doğmadan önce annesinin rahmindeki gibi yoğun ve yapışkan bir sıvıyı andıran terinin içinde yüzerek uyanacaktı. Hayatta olduğunu fark edecekti belki de.
Ama ölümü öylesine kabullenmişti ki hayatta olsa bile teslimiyetten ölecekti.
Konuşmam yetmiyormuş gibi düşünmeye de başladım. En kötüsü buydu. Çoğu insanlar gibi düşünmeden konuşsaydım kimse bir şey demeyecekti; ama ben düşündüğümü söylemeye kalktım.
Şehrin karanlık çizgisi üstünde kırmızı kırmızı, yeşil yeşil, mavi mavi kırpışıp duran ışıkların gerisinde boydan boya bir yıldız aktı. Bu bana, çocukluğumun Çukurova göklerini hatırlattı. Çukurova'da gökler mi yakındı, yoksa Çukurovalılar göklere mi yakındılar? Geceleri evlerinin damlarında yattıkları için, yıldız dolu göklere daha yakındılar galiba.
