Jose Saramago bambaşka bir insandı. Yazarlığına da hayranım ama insanlığı ile de beni derinden etkilemiş bir dahi idi.
Kitaplarını okumaya 2001 senesinde başladım. Okuduğum ilk kitabı 
Yitik Adanın Öyküsü idi. Büyülenmiştim. Sonra arkadaşlığımız devam etti. 2010 yılında yaz başında öldüğünde bir dostumu kaybetmiş hissettim. Jose Saramago öldüğünde ağladım, içinden gelerek uzun uzun ağladım.
Halbuki ertesi gün kimse ölmemişti en sevdiğim kitaplarından bir olan Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'un ilk cümlesinde. Kimse ölmüyordu. Ölüm terk etmişti şehri.
Keşke Jose, o gün de böyle bir mucize olsaydı.
...VE ŞARKILAR ÖLÜMÜ ÇAĞIRIR
Ve Şarkılar Ölümü Çağırır
Hüzünlü Şarkılar Şehri'nde bu kez rüzgar sert bir ayrılıktan sonra vuslatı, sonsuz bir özlemi fısıldıyor.
"Film sahnesinde ya da bir dram romanının içinde değildik. Biz Hüzünlü Şarkılar Şehrinde doğmuş küçücük bedenlerimizde yalnızlığı taşımış, kimsenin öğretmediği sevgiyi, dostluğu, aşkı
45. Durak… o kadar güzel ve bi o kadar da sindirilerek okunması gereken bir kitaptı. Uzun süredir sadece yabancı kitap okuyumuş biri olarak bu kitap beni kendime döndürdü. Hem yaralayıcı hem de iyileştiriciydi. Her şey Akasya’nın Ankaraya gelmesi ve Yekta’nın peşine düşüp şehri onu takip ederek gezmesi ile başlıyor. O günün sonunda, son durakta yani 45. Durakta Yekta ve Akasya tanışıyor. Alıntıları, konusu, hissettirdikleri… gerçekten çok çok güzel bir kitaptı Büşra yapmış cidden yapacağını, o okuduğum sondan sonra ikinci kitap için aşşşırı büyük bir heycanla bekliyorum!! 
45. Durak 
Büşra Nur
Yaklaşık 5 aydır elimde olan bir kitaptı. Amcamın vefatından sonra kendimi yeniden toparlayıp okumalarıma başlamak istediğim sıra elim bu kitaba gitti. Biliyordum ki o an ruh halim her kitaba uymayacaktı. Kitap 3-4 sayfalık denemelerden oluşuyordu. İlk deneme de kitaba adını veren "Bir Kere Daha Son"du. Ve ölümün bir kere daha sonun artık yaşanmayacağını temsil ettiğini vurgulayarak sona eriyordu. İhtiyacım olan teskin edici kelimeleri bulmuştum öyle bir çırpıda okumaya razı olamadım ve sindire sindire okumaya karar verdim. Kitap aylarca elimde gezdi kimi zaman bitireyim kitabı dedim hızlanmak istedim ama nedense sonra sekteye uğradı ve elime tekrar aldığımda hep başka acılarıma tevafuk ederek yeniden merhem oldu yaralarıma. An oldu deprem sonrasına tekabül etti ya olursa sorularına yanıt verdi. An oldu sahur hazırlıklarında şehri uyandıran kadınlar diye iltifat etti. An oldu çocuk ve özgüven hakkında ihtiyacım olan yolu aydınlattı. Yazar Risale-i Nur'dan manevi reçeteleri denemelerin içerisine her zamanki gibi mükemmel bir üslupla yerleştirmiş. Ölüm, ayrılık, evham, vesvese, korku, sıkıntı ve daha bir çok insani hallere ilaç niyetine, her bölümü başlı başına ayrı bir terapi olarak niteleyebileceğim bir kitap. Tefekküre çeşitli kapılar açan kainata bakışımıza anlam katacak güzel tasvirler barındıran bir eser. Tavsiye olunur. 
Bir Kere Daha Son 
Mustafa Ulusoy
