nuran
@nurankcmn
İnsan, sadece bir izdir.
195 reader point
Joined on May 2021
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Görünen o ki, kendinden hoşnut olmamak ile kolayca aldanma eğilimi arasında bir bağlantı vardır. Gerçek benliğimizden kaçma itkisi, aynı zamanda rasyonel ve açıkça belli şeylerden kaçma itkisidir. Kendimizi olduğumuz gibi görmeyi reddedişimiz, olgulara ve katı mantığa karşı bir hoşlanmama duygusunun gelişmesini sağlar. Hüsrana uğramış olanların, mevcut ve mümkün olan şeylerden umutları yoktur. Bunlar için selamete ermenin tek yolu, amansız gerçekliğin demir duvarındaki bir çatlaktan sızan mucizelerden geçer. Kandırılmayı gönülden arzu ederler
İnsanların bir rozet, bir bayrak, bir kelime, bir fikir, bir mit ve buna benzer şeyler uğrunda ölmeyi göze almaları tamamen saçma değildir. Aksine, en az anlamsız olan şey, bir kişinin elle tutulur bir şey uğruna canını vermesidir. Çünkü hiç şüphe yok ki bir insanın hayatı, tüm gerçek şeyler arasında en gerçek olanıdır ve hayat olmadan sahip olmaya değer hiçbir şeye sahip olunamaz.
Çünkü ben hayatı kitapla öğrenen, anlamaya çalışan ve seven insanlardanım. Kitapla tanıdım ve sevdim şehirleri, şarkıları, renkleri, kokuları ve insanları. Kitapla tutundum hayata.
Reader Follow Recommendations
Yola çıkmak, gitmenin başka bir hâlidir. İnsanın gitme isteği uzaklaşmak değil, kendine yaklaşması ve kendini bulmasıyla yakından alakalıdır. Çünkü yoğunluğun ve kalabalığın ortasında insan kendine uzaktır. Ancak bunları geride bıraktığında kendini bulabilir.
Yalan değil, ben okuduğum tüm yazarlara inandım. (...) Belki yalanı o kadar inandırıcı söylüyorlardı, belki yalan da olsa bir şeyler duymak, bilmek, görmek, muhatap alınmak istiyordum, insanların çoğu gibi.
Her seçişle biraz vazgeçiyoruz, görmediklerimizden gördüklerimize, gördüklerimizden sessiz kaldıklarımıza doğru yaşanan, belki acısını yıllar sonra bile duyabileceğimiz bir matem veya yas tutma hâli. İçli bir hüzün veya sadece kendimize itiraf edebileceğimiz bir suç ortaklığı.
Hiçbir aidiyet duygusu bulunmayan bir kişi için önemli olan tek şey hayatta kalmaktır. Hayat, hiçliğin sonsuzluğunda tek gerçek olan şeydir ve bu kişi hayata utanmak nedir bilmez bir umutsuzlukla yapışır.
Geri kalmış ülkelerin halklarına Batı'nın sunduğu kişisel gelişim ideali, bireysel hüsran belasını beraberinde getirir. Batı'nın getirdiği yararların hiçbiri, komünal bir varoluşun sağladığı anonimliğin koruyucu ve rahatlatıcı etkisinin yerini alamamıştır. Yerli halk arasından Batılılaşmış bir kişi başarıya ulaştığı takdirde bile, yani zengin de olsa veya itibarlı bir meslekte ustalaşsa da mutlu olamayacaktır. Kendisini çıplak ve yetim hisseder. Sömürge ülkelerdeki milliyetçi hareketler, bir bakıma, grup varoluşunu kurma uğraşı ve Batı bireyciliğinden kaçıştır.
Modernite aslında bizi içine çeken bir kitle hareketi olabilir mi?
Çağımızın hemen hemen bütün kitle hareketleri, başlangıç aşamalarında, aileye karşı düşmanca tavır takınmışlar ve onu gözden düşürüp zayıflatmak için ellerinden geleni yapmışlardır. Bunu yapmak için ebeveynlerin otoritesini baltalamışlar, boşanmayı kolaylaştırmışlar, çocukların beslenme, eğitim ve eğlenme işlerinin sorumluluğunu üzerlerine almışlar ve gayrimeşru ilişkileri teşvik etmişlerdir.
Din bir hayata ihtiyaç duyar, hayat da bir anlama. Hayat dine yaşama sahası ve pratiği verirken din de hayata, çokça muhtaç olduğu o büyük anlamı hediye eder. Onları birbirinden ayırmak ikisine de zulmetmek olur. Onların arasına duvarlar örmek dini bir yüke dönüştürürken hayatı da anlamsızlığın karanlığına mahkûm eder.
Din; hayatın tamamına dokunan, teşmil edilmesi, temasta bulunması gereken bir ilkeler bütününü ifade eder. Hayatın bütününü kuşatan bir hayat nizamının adıdır İslâm.
Ne kadar büyürsek büyüyelim, ummanda zerreyiz.
Karanlık sularda bir teknenin içinde ilerleyen balıkçının başına gelenler benim başıma da geldi. Bir ışık gördüğünde karanın orada olduğundan emin olur denizci, ben de emindim. Ama karanlığın her noktasından ayrı bir ışık gelirse balıkçı ne tarafa gideceğini şaşırır değil mi? Rastgele birini seçerse bilmediği bir kıyıya varır. (...) Bu ışıklı çağ da bana her yerden bir lamba sallıyor. Kalbimin ışığı, yönümü bulmama yeter mi?