Meryem, yalnızlığımızda aklımıza gelip yalnızlığımızı dayanılır kılan kadın. Çilemizi onunla çözüp feraha erdiğimiz kadın, suskun zamanların bilinmezlerinden bize bakıyor. Bize sabrı öğreten kadın hep tebessüm ediyor. Onu anlamamızı, tanıyıp çoğaltmamızı istiyor. Şu çivisi çıkmış dünyada tek yol, Allah aşkına adanmış o güzel insanları tanıyıp onlarla doğrulmaktır. Onlarla beraber olmak, insana huzur ötesi bir şevk verir. Onun kadim hikâyesinden ruhumuza akan katreler sayısınca selam olsun Hz. Meryem'e. Allah'ın selamı ve bereketi Meryem Validemizin, oğlu İsa Mesih'in ve onları sevenlerin üzerine olsun...
Sayfa 375Kitabı okudu
Rabbe adanan kullar asla mahzun olmazlar. Onlara keder yok, elem yok, üzüntü ve sıkıntı yoktur artık. Sadece sevinç ve sürur vardır. Çünkü onlar, en ince sıratlardan isyan etmeden yürümüşlerdir. Baki kalan bu kubbede onların hoş sedasıdır. Selam Meryem'e ve oğul İsa'ya...
Sayfa 374Kitabı okudu
"Gaybı Allah'tan başka kimse bilmez."
Sayfa 372Kitabı okudu
Kul hayasız olamazdı. İffet kulun libasıydı ve insan onsuz olamazdı.
Sayfa 369Kitabı okudu
Âşığa uyku haramdı.
Sayfa 368Kitabı okudu
İsa Nebinin mirası Allah'ı bilmek ve birlemek davasıydı.
Sayfa 367Kitabı okudu
"Selam olsun dünyada iken Allah'a asi olmayan kullara!"
Meryem, 14-15
Sayfa 366Kitabı okudu
Bilselerdi yapmazlardı...
"Rabbim! Affet onları. Bilmiyorlar. Bilseler böyle yaparlar mıydı?"
Sayfa 361Kitabı okudu
Onu anlatmak ne kelama ne de zamana sığar. Hangi akıl onu tarif edebilir.
Sayfa 101 - HayatKitabı okuyor
Halindeki derinlik ruhu kucaklar. Kalbinizin tüm dertlerinin dindiğini hissedersiniz. Ağlayan, inleyen hüzünlü yanlarınız bir anda sükûn bulur ve hayat neşesi içinizi kaplar.
Sayfa 101 - HayatKitabı okuyor
Hissedilir ama anlatılamaz. Görülür ama gösterilemez.
Sayfa 101 - Tanımın...Kitabı okuyor
Söz yetersiz, iştiyak sınırsızdı.
Sayfa 100 - HayatKitabı okuyor
Kalp sevgi evidir.
Sayfa 94 - HayatKitabı okuyor
İnsan değişken bir mahlûk...
Sayfa 90 - HayatKitabı okuyor
Nice peygamberin ayak izi, saçı, kanı, eti ve kemiği o topraklara emanet edilmişken ihanete tahammülü yoktu zamanın. Çığlıklara, feryatlara ve acılara gebeydi Kudüs.
Sayfa 351Kitabı okudu