Her doğan ölür, her yeni eskir...
Sayfa 417 - HayatKitabı okuyor
Her Yürek Sevgi Arar
İnsan hüznünü, kederini, sevincini ve heyecanını paylaşmaya meyyal olarak yaratılmıştır. Karşısından her zaman ilgi, sevgi, saygı, destek, onay, yardım bekler. Kalbin bu ihtiyacı karşılanmayınca kişi sığlaşır, agresifleşir ve yalnızlaşır. Bu sebeple insan ekmekten, sudan çok sevgiye ve alâkaya muhtaçtır. İnsan, bir refîkaya veya bir refîke muhtaçtır ki aralarında hayatlarına lazım olan şeyleri muavenet suretiyle karşılayabilsinler. O muhabbetin sırrıyla birbirlerinin sıkıntısını giderebilsinler.
Gamlı ve kederli zamanlarını, ferah ve sürûra tebdil edebilsinler. Çünkü bu dünyada insanların tam ünsiyeti, ancak refîkasıyla olur. İnsan kalbine karşı bir kalbin denkliğiyle hayat bulur.
Sayfa 32 - Hayat yayınları, Nurdan DamlaKitabı okuyor
Seven sevdiğinin gönlünü etmeden su bile içmez.
Sayfa 385 - HayatKitabı okuyor
Dünyanın bütün saltanatı verilse insan ruhu doyar mıydı?
Sayfa 380 - HayatKitabı okuyor
Sükût aşk ve sevgi üzerine gelince anlamlıdır.
Sayfa 378 - HayatKitabı okuyor
Aşkta hece yoktur Ey Ali. Aşkta gece olmaz. Aşk bölünmez. Aşk parçalanmaz ve aşk sonsuzdur. Aşkın mihrak noktasında buluşanlar kolay kopamazlar. Aşk Rabbini bulmaktır ve onun yüce hatırına verdiklerini sevmektir. Aşk yoklukta kanat, hiçlikte var olmak için verilmişken kalbin güç kaynağıdır. Aşkı tanımlayamayanlar sığ sularda yitip gidenlerdir. Bir bakışta, bir gülüşte, bir dokunuşta batıp gidenlerin makamı değildir aşk."
Sayfa 377 - HayatKitabı okuyor
Her Yürek Sevgi Arar
İnsan ruhu en çok sevgiyle beslenir. Bunu da kalbine karşılık bir kalp bulmasıyla gerçekleştirebilir. Eğer bu hakikat olmasaydı neden insanoğlunun yeryüzü macerası bir aşkın ayrılık ve kavuşmak hikâyesiyle taçlandırılsın ki?
Sayfa 32 - Hayat yayınları, Kalbim Sana Emanet, Nurdan DamlaKitabı okuyor
Ona baktığım anda bütün kederlerim ve hüzünlerim beni terk eder.
Sayfa 354 - HayatKitabı okuyor
Hayatı verene aşkla bağlanmak kulluğun gereğiyse eğer, Rabbinin sevdiğinini sevmek de muhabbetin hakkını vermek değil miydi?
Ve onu tanımaktı mutluluk. Ve onunla konuşmak ve halleşmekti huzur.
Sayfa 339 - HayatKitabı okuyor