Eğer bir insan, yapmak istemediğin bir şeyi seni korkutarak, kandırarak yapmaya zorluyorsa bu senin sevdiğinden değildir, sana değer verdiğinden de.
Tiyatrosu olan bir ülkede kötülükler, çirkinlikler, yanlışlıklar sürüp gitmez.
İnsanlar ve dünya için güzel ve doğru şeyler yapabilmek, tanrıya olan ibadetin ta kendisi zaten.
Okur Takip Önerileri
İki büyük bulutun hızlar birbirine kavuştuğu anda yağıveren güçlü bir sağanak yağmur gibiydi duyguları.
Geçmiş rahat, gelecek sıkışıktı. Geçmiş huzur, gelecek telaştı.
İnsan içinde her zaman öldürme,saldırma ve düşmanlık dürtüsü olan bir canlıdır. Bunu spor ve sanatla doyumadıkça, okuyup öğrenmedikçe ve kendini geliştirmedikçe insan olamaz ve eline fırsat geçtiği her zaman şiddete ve saldırıya başvurur.
Kazanmayı bilmeyen, kaybetmenin ne olduğunu bilir mi?
Hayatı acılarla dolu olan bu kadın; gerçek kıymet biliyo, güzel olan her şeye değer veriyordu. Yaşadığı onca kayba, üzüntüye ve acıya rağmen her zaman içten bir şekilde gülebiliyordu.
İnanç şekilde değil, gönülde ve akılla yaşanır.
“Yaşamak için gerçekten nesnelere değil; insanlara, sevdiklerimize ihtiyacımız vardı.”
“Bilmediği bir yere insan koşarak gidemez…”
“Bazen insan kendi benliğinin altında ezildiğini hisseder.”
“Her insan tek başına var olabilmeyi ister. Birine yaslanmadan, güvenmeden de yaşayabilmeyi. Hayatın zorluklarına karşı savaşabilmeyi…”
“Uçsuz bucaksız bir dünyanın varlığı mıydı beni bu kadar önemsiz hissettiren?”
“Bazen insanlar korkularının hafızasında kaybolur.”
“Bazen insanlar çokça duyguyu içine hapseder, dışarıya yansıtmaz. Bazense o duygunun kendisi olur, ondan kaçamaz.”
“Yaşadığım, bildiğim dünya da herkes kendiyle ilgilenirdi zaten.”
“Bazen insanlar olduğu ana dokunmayı unutur.”