Müzik sesi kesildi. Şarkılar tükendi. İstanbul’un vakti geçmişti.
Anne, bebeğiyle olan bağı nasıl emzirme yoluyla kuruyorsa, bireyler arasındaki ayrılıklar da kelimelerle birbirine bağlanırlar.
Sayfa 42 - ÇınaraltıKitabı okudu
Yoksa yalnızlığa gömülüp hiçliğe mi bırakıyorum kendimi?
Sayfa 229Kitabı okudu
Biri gider biri gelir, en fazla bir çeyrek saat. Hem ne demiş Necip Fazıl, treni kaçırdığını söyleyenlere: Ne kaçırması be, kovdum gitti. Bende kovarım olur biter.
Sayfa 19Kitabı okudu
"Yansıma olmalı her şey. Evet, evet bir yansıma. Gözlerimizi perdeleyen ve gerçeği görmemizi engelleyen yalancı bir görüntü... Gözbebeklerimize yansıyan bu silüet, asırlar öncesinden gelen bu koşuşturma ve her birimizi esir alan şehrin sokakları daha ne kadar zaman ritim tutmaya devam edecek?"
Sayfa 94 - ÇınaraltıKitabı okudu
Yeniye sahip olma ve yenilenme arzusu insanlığı kendisine tutsak etmişti.
Sayfa 22Kitabı okudu
Bizim cennet dediğimiz yerel hayatımız ve yerel mimarimiz olsa gerek
Sayfa 332Kitabı okudu
Yalnız kalmak, yalnız olmak değildir ki.
Sayfa 235Kitabı okudu
Kara tren gecikir belki hiç gelmez.”
Sayfa 136Kitabı okudu
Aralarındaki mesafe hayatları kadardı