İnsanları anlayabilmek,onların sizi anlayabilmesi ,sakin bir şekilde, haklı ya da suçlu çıkmaya çalışmadan ,kibirli olmadan,kendini öne ya da arkaya koymadan huzurlu konuşabilmek büyük bir servet…
İnsanlara,kendinize ve hayata karşı o kadar öfkelisiniz ki içinize attığınız kırgınlıklarla alınganlıklarla hastalanıyorsunuz daha sonra yaptığınız hatayı fark edip hayatınızı toparlamak istediğinizde bunu yapacak enerjiniz olmadığını fark ediyorsunuz maddi ve manevi enerjinizi bir çok yere gereksizce harcamış oluyorsunuz…