Denize bak.
- Baktım.
- Denizi gör.
- Bakmak kadar kolay değilmiş bu. - Denizi düşün.
- Bunu yapamayorum. Ben daha o kadar olmamışım.
Doğdu, sevinçden ağladılar. Öldü, acıdan ağladılar.. O, bu arada yaşadı, hiç düşünmediler.
Bir oyunla örtülüydü o yalan,
Ağlanacak güldürüydü oynanan.
Çevresini küçüklerin sardığı
Gülmelerin arkasında ağlayan,
Aldanmamış aldatılmış bir insan.
Özdemir ASAF
Şiir hiç öldürmemiştir. Öldürmekten de beter eder o. Onun
olağanüstülüğünün nedenlerinden biridir bu.
Kim o, deme boşuna
Benim, ben.
Öyle bir ben ki gelen kapına;
Baştan başa sen.
Sayfa 18Kitabı okudu
O merdivenleri bir çıkışım vardı,
Sanki aranızdan kaçıyordum.
Sayfa 19