“Kendine inanmayı bıraktığında, kendini başkaları için bir sorun olmaktan başka bir şey olarak görmemek zordur.”
Joseph namı diğer Panenka kendisine inanmayı bıraktıracak bir neticeyi öngörebilseydi yine de aynı şeyi yapar mıydı? Tek istediği korkularının ve kendisinin ötesine geçmekti ama yıllar süren bir hayal kırıklığının derin çukurlarına sürüklendi.
Birkaç aydır başına saplanan korkunç ağrılar bir demir maske gibi ağırlaşırken torunu Arthur ve kızı Marie Thérèse ile kurduğu yaşam ona bir sığınak gibi geliyordu.
“acaba yaşlandıkça geriye sadece tamir edilemeyen şeyler mi kalıyor?”
Kendini bir hatanın gölgesinde yaşamaya mahkum etmiş birinin kırıklıklarını ancak aynı hüznü yaşamış biri anlayabilir. Esther’in hayatına girmesi bir kalp rezonansı ile oldu.
“Rezonansın ne demek olduğunu biliyor musun?”
“Rezonans?”
“Diyelim ki bir kişinin kalbinde bir zil çalıyor, diğer kişinin içinde de aynı zil varsa, o da çalıyor.”
Panenka’nın hayatından öğrenecek çok şeyim varmış. 
borasbooks ile iyi ki okuduk dediğimiz kitaplar arasında yerini aldı.
Kitabın su gibi akan muazzam çevirisi için 
İrem uzunhasanoglu ‘na binlerce teşekkür
Okuyun, okutun.
Hiçbir sızı duymuyorum. Ya ihtiyarladım yahut aşk değilmiş o, deli gençlik, kendini adam sanma kuruntusuymuş. Neye kızıyorum biliyor musun? Seni tanıyabilmek için 30 yıl dalga geçtiğime. Gene de şükür!
Sayfa 81 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Keşke o zaman da biliyor olsaydım şimdi bildiklerimi.
"Sorumluluklarımı, kardeşlerimi filan nereden biliyor o" Diye düşündüm.Bana hayranlığını gizli tutar.Benden uzak durur. Akıllıdır, tehlikeli sularda yüzmez çünkü.Kendine göre yasak duygularından kendini koruyor benden uzak durarak, ben de onu bilirim.
"Yaşamımda hep bir başlangıç noktası arayıp durdum. Bende bir gülüşe, bir bakışa, bir söze tarih düşürme merakı ne zaman başladı? Bir zamanlar şöyle diyordum örneğin: Yazdığın her şeyin altına gününü, saatini ekle, çünkü bindokuzyüz bilmem kaç yılındasın... Bu yıllar öyle çoğaldı ki, sonun da bir belirsizlik bulutuna bıraktılar yerlerini. Her şey kendini yineler gibiydi. Bütün tanımlar eksik, adlar ve sıfatlar uydurmaydı. Sorular sordum, hiçbir yanıt karşılık olamadı onlara. Bağırıp çağırmaya başladım, yumruklarımı sıkarak birilerinin üstüme gelmesini bekledimse de kimse aldırmadı. Şimdi de bunlardan değişik bir şey olmuyor. Her şey o kadar çok konuşuluyor ki, yazıya geçirilecek bir şey kalmıyor geride. İçinde yaşadığımız şu çağ unutmayı çok iyi biliyor -belki de tek niteliği bu. Unutuyoruz ve unuttuğumuz şeylerin yerine hemen bir yenisini koyuyoruz. Yağmurlara ve rüzgarlara açık olmak tek özelliğimiz bizim."
Sayfa 105Kitabı okudu
