Kitapta güçlü bir iş adamının şantaj yüzünden biriyle zorla nişanlanmasının hikayesini okuyoruz. Dante Russo, hem özel hem de profesyonel hayatta kontrolü elinde tutmayı seven bir adamdı. Milyarder CEO’nun planlarında evlilik asla yoktu. Ta ki bir şantaj yüzünden hiç tanımadığı bir kadınla nişanlanmaya zorlanana dek. Vivian Lau bir mücevher
Ömür İklimDemir-Muhtelif Ehvamlar Kitabı
#alıntı
“Yokluğu hissetmek kolay da, anlatması zor. Biri vardı, bir yok oldu işte, gerisi boş laf.”
“Ne diyeyim, huzur tuhaf şey arkadaş, ancak kaybedecek birşeyin olmadığında seni buluyor.”
#kitapyorumum
Belki de hayat denen şey bizlerin bu kadar yalnız ve çaresizken düşündüğümüz kuruntular üzerine kurulu değildir. Genellikle melakonik,dram içeren hikayeler ve dizilere karşı bir bağım olmuştur her zaman.. Fakat kitaplara karşı henüz bu bağ çok kurulmamışken, karşıma muhtelif ehvamlar kitabı çıktı.
Muhtelif Ehvamlar Kitabı birbirinden farklı ve bir o kadar da birbirine benzeyen on hikayeden oluşmak ile beraber bu hikayelerdeki karakterlerin yaşamlarındaki, yalnızlaşma, içine kapanık oluşları ile insanın hayatındaki yaşamış, ve görmüş olan tüm anıları göz önüne koyuyor. Yazarın kaleminden göreceğiniz insanlar aslında çok uzağımızda değiller, belki bir bankta yalnız başına oturan yaşlı beyfendinin kendi hisleri, belki bir cafede kahvesini içen bir hanfendinin duyguları, belki de bir parkta salıncakta salanan bir çocuğun neşesi..
Benim için hikaye kitaplarındaki melankonik dram fazla gelse de bu kitabın her bir hikayesini okurken etkilendiğimi dile getirebilirim. Fakat gelin görün ki; Kitabın sayfasının az olmasından ziyade nedense kitap bir an önce bitmek bilmedi.. Bana göre kitaptaki on öyküden dört tanesi çok etkileyiciydi ve her birimizin yalnızlığının kanıtının anlatıldığı eserlerden biriydi.. Kitabı alıp şimdiden okuyacaklara; İyi okumalar dilerim.
.
.
.
.
.
celeana kadar ilgi delisi bir abla görmedim ya. komiklikler şakalar yapan prens varken illa gidip nemrut suratlı yüzbaşı abiye tutulmak zorunda. sebebi de prensin kendisine türlü zalimlikler yapan kralın oğlu olmasıymış. kardeşim yüzbaşı it gibi kralın peşinde dolanıp her isteğini yapıyo onda sorun yok, babasına karşı çıkan prenste mi sorun var. gerçekten 18 yaşında olduğun o kadar belli ki. suikastçi olmuşsun ama adam olamamışsın. puanım 1.
Hayat, edebiyatı taklit etmiş!
"Bir kimse insan olsun ve göğsünde bir yürek bulunsun da hiçbir kimseyi sevmesin, bu olacak şey midir?"
Ahmet Mithat Efendi'den akıp giden ve benim yine çok sevdiğim müthiş bir kitap.
Tanzimat dönemi eserlerinde "ahlaksız kadın" tiplemelerine çokluklukla rastlanır. Ancak bunlar erkek ana karakteri baştan çıkaran,
Gün İzleri; 78 sayfa, 31 öyküden oluşan öykü kitabı. 2005 ila 2014 yılları arasında yazılmış öyküleri, yazarımız Gün İzleri başlığı altında toplayıp, kitap haline getirmiş.
Herkes bir şeye mecbur. Kimisi omzundaki bilgisayara, kimisi çöp kamyonuna, kimisi kitaplara, makalelere, kimisi sanatına, kimisi de kocaman bir cama.
Az ileride iki karganın sokak gösterisi başlıyor, seke seke bir ekmek parçasını kapmaya çalışıyorlar. "Sakın pes etmeyin kargalar," diyorum, "sakın pes etmeyin. Bilmiyorsanız söyleyeyim, kazanmak tatlı şeydir..."
Acılara gerçekten ortak olabilmek ne büyük şeydir.
Kötü günler ince, kara bir zincir gibi bizi birbirimize bağlıyor.
İşte hayatın yeni bir mucizesi; İstanbul' da bir saat ileri yaşamak.
Ve kadınlardan çekinmesi gerektiğini o gün, orada öğreniveriyor.
Hayatta herkes, bilerek, bilmeyerek rolünü oynuyor.
Pişmanlığın yaşı yok. Ne zaman erecek aklım? Altmışımda mı?
Adamla kadın, takı tezgahının karşısına, yerdeki ahşap boyama eşyalara dönüyorlar. Neler neler yapmışlar. Kutular. Sabunluklar. Kapakları oturmayan sevimli takı çekmeceleri. CD rafları. Çiçeklerle, desenlerle süslenmişler. Hepsinde umut. En önemlisi umut değil midir?
Gün İzleri’ndeki öyküler, özellikle kısa öykünün, küçük olaylara büyüteç tutan keskinliğini, mizahını ve ince derinliğini yansıtırken, hayatın hüzünlu komedisi içinde ümit veren, gülümseten kalıcı sahnelerle okuru düşünceye davet ediyor.
Roger Ackroyd Cinayeti İnceleme | Spoiler yok sadece düşüncelerim
Ay o kadar güzeldi ki spoilersız nasıl anlatılır bilmiyorum. Agatha Christie okumayanlar ya da klasik polisiye okumaya nerden başlayacağını bilemeyenler için güzel bir başlangıç kitabı. Siz hiç fark etmeden kafanızın içine girip kitabı bitirdiğinizde bile beyninizin gri hücrelerinde yaşamaya devam ediyor. Evet, Hercule Poirot o çok takıntı haline getirdiği küçük gri hücrelerimizi kullanmamız için elindem geleni yapıyor. Lütfen konu özetini başka incelemelerden okuyunuz ben şimdi buraya sadece düşüncelerimi yazmak istiyorum. Kitabım finali beni çoook geçmişe götürdü. Ortaokuldayken okuduğum bir polisiye kitabına. Sherlock Holmes diye aldığım ancak Sherlock ismini kullanarak başka bir hikaye yazan bambaşka bir yazarın kitabını okumuştum. O zamanlar Sir Arthur Conan ismini bilemiyordum bile. O kadar yeniydim bu polisiye kitabında. Neyse bunu da ufak bir dipnot olarak bırakmak istedim. Final beni bu yönüyle geçmiş götürdü. Lakin şu anda, tüm kitap sayfa sayfa kafamın içinde. Dünümü, bugünümü ve yarınımı kapsıyor. Ölümsüz bir kitap. Efsane bir son.
