ŞAİRİN GÖREVİ
I.
Niçin sürgünsün şair yaşadığın toplumda? (1)
Işıksız bir karmaşadır siyasal partiler,
Bir yararı olur mu şu tasasız ruhuna?
Çiçeğe durmuş şiirin sararıp soluyor;
O boğucu, kirli havalarında onların,
Güzelim buhurların, günnük kokuların;
Şaşırıyor yolunu soluklarını duyunca.
Köle ruhlu kavgalarında senin
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Bu ne karmaşa ? Bu ne LEZZET!
ŞAİRİN GÖREVİ
I.
Niçin sürgünsün şair yaşadığın toplumda? (1)
Işıksız bir karmaşadır siyasal partiler,
Bir yararı olur mu şu tasasız ruhuna?
Çiçeğe durmuş şiirin sararıp soluyor;
O boğucu, kirli havalarında onların,
Güzelim buhurların, günnük kokuların;
Şaşırıyor yolunu soluklarını duyunca.
Köle ruhlu kavgalarında senin yüreğin,
Çimeni
Aşk
Bir derviş günün birinde yürürken bir evin yanından geçmiş ve pencereye doğru yukarı bakınca hayal edebileceği en güzel kadını görmüş. Güzelliği dervişi mest etmiş ve onu bir daha görebilmek ümidiyle, yukarı bakar bir halde kalakalmış. Günler haftalara dönmüş. Yağmurlu geceler ve soğuklar geçmiş. Kadın, derviş'in nöbetini fark ettikten bir zaman sonra hizmetçisini gönderip dervişi yanına getirtmiş. Kadının güzelliğini görünce derviş'in kalbi yerinden çıkacak gibi olmuş.
"Gözlerin pencereme çivili, gece gündüz ayakta, neyin peşindesin sen?"
"Güzelliğin beni benden aldı"
"Sen bana güzel diyorsan," demiş kadın,"bir de kız kardeşimi gör; onun güzelliği yanında ben solgun çiçek kalırım. Hemen sağında duruyor."
Adam sağ omzu cihetine bakmış, fakat hiçbir şey görememiş
"Hiçbir şey göremiyorum" demiş.
"Kız kardeşim falan yok. Bana gerçekten âşık olmuş olsaydın o cihete dönüp bakmazdın bile."
Bunu dedikten sonra kapıyı derviş'in suratına kapatıvermiş Allah'ı sevdiğimizi söyleriz de nazarımızı dünyadan bir türlü ayıramayız.
Sayfa 54 - 55
-Aşk acısı acıların içinde en fasulyeden olanı...
-Nasıl yani?
-Sen anneni kaybettin mi?
-Aman Allah korusun.
-Değil mi? Allah korusun. Peki sana şöyle sorsaydım: Irmak seni hiç terk etti mi? Aman Allah korusun demezdin.
-Hiç bir şey anlamıyorum. Fazla kaçırdın rakıyı...
-Rakıyla alakası yok insanların hayatındaki insanları hep yanlış kategorize
Annem Vera
Ölümünden kısa bir süre önce “Bu kitabı yazan cesur genç kadına saygı duyuyorum,” demişti annem. Gözleri 30 küsur yıl öncesine dalmıştı bunları söylerken.
31 yaşında Nâzım’ı toprağa vermesinin ardından Vera, acı ve yalnızlıkla mücadele etmek zorunda kalmıştı. Yanında insanlar varken zaaflarını göstermek istemezdi. Ancak gündüzleri,
Şubat Ayı hikâye etkinliği kapsamında yazılmıştır.
SONBAHARIN SONU
Beş raflı kitaplıkta yaşayan biri ciltli diğeri karton olmak üzere yalnızca iki kitap var. Kitaplar yalnızlık hissetmezler çünkü öğrenme tutkusu sayesinde edindikleri çoğul türküleri vardır. Birbirlerine sahip oldukları farklı hikayeler anlatırlar. Ortak okumaları sayesinde