Canım Nilgün
Akşam üstüne doğru bir kış vakti , sokağın başında , kirli kaldırımların önünde karanlığın içinde hüzünle bekleyen , acıyı ise gülerek karşılayan garip bir çocuk gördüm kulağında jiletli bir küpe , üstünde bir mont ayağında siyah pabuçlar , çantasında gam çiçeğinin kırmızı kahverengi defteri , kimsede bulamıyorum kendimi dedi ve o garip
HÜZÜNLÜ BİR AŞK HİKAYESİ ; GAM ZEDEYİM DEVA BULMAM...🎻
Tüm şarkıların bir hikayesi vardır...
"Gamzede’yim Deva Bulmam."
Şarkısı da bu tür şarkılardan biridir...
Hemen belirtelim, Gam-zede, üzüntü sebebiyle kötü duruma düşmüş anlamındadır.
Hikayenin kahramanı Kemani Tatyos Efendi’nin kendi cemaatinden çocukluk aşkı bir sevdiği
Gerçek Tedbir Budur
Hepimiz çocuklarımızdan şikâyet ederiz. Hatta böyle giderse herkes şikâyetçi görünüyor. Fakat hiçbirimiz kendi hatalarına bakmaz. “Zamane çocuğu” der geçer. “Zamane çocuğu” ne demekse öyle garip bir ucubedir ki, yapılan gayri meşru işleri bile meşrulaştırmaktadır. Hacı hoca bile çocuğunun işlediği haramlar karşısında “Ne yapalım zamane çocuğu”
Ânın Ruhu..
Zaman saatle ölçülen dünyanın her yerinde her insan için aynı olan bütünsel bir kavram iken aynı zamanda bünyesinde sayısız ânı bulunduran bir bütünsel ândır, birçok ânın birleşimidr.
Birkaçı öylesine yapılan birkaçı ruh kazanan ânlar. Ânın bir ruhu vardır. O ânı diğer anlardan ayıran bir ruh,
bu ruh belki bir seste,
belki bir bakışta,
belki bir kokuda ,
belki bir dokunuşta,
belki de kalpte farklı bir çarpışta gizlidir. Kısacası ânın ruhu o ânı bizim için diğer ânlardan özel kılan duyguda, düşüncede yahut histe gizlidir.
Mesela bazen bir şarkı bizi mutlu olduğumuz bir ana götürebilirken,
Bazen bir resim bizi iç dünyamıza yönlendirebilir,
Yahut bazen bir koku belki de sıcak huzur dolu bir koku bizi çocukluğumuza götürebilir.Bazen de bir insan ile bağ da ânın ruhunu taşıyabilir. Araya zaman yani birçok an girer iletişim olmaz ama bir anda bir selam ile onca ânın ruhu can bulur. Sanki hep varmış, hiç araya zaman girmemiş gibi...
Ânın ruh kazanması yoğun duygu temelli bir durumdur. Çünkü hayatın koşuştumacasına kapılmış bir kimse ânın ruhunu görmek değil ânı kurtarmak derdindedir.
Ânın ruhu her duygunun en saf olduğu fıtrat en yakın olan minikler de daha bariz görülür. O yüzden bizde bazen bir sesle, bakışla, bir kokuyla ya da bir hisle çocukluğumuza gidiveririz...
Ne mutlu hayatın insan için sadece vâr olduğu ândan ibaret olduğunu bilip ânın ruhunun farkına varabilenlere..
Sümeyye
#sevdaçiçeklerim🌸
Bazen insanın hissettiklerinin doğru çıkması ağır geliyor. Kendi içinde 'sadece his, yanılabilirsin' diye bastırdıklarının, üzerinden zaman geçtikçe birer birer doğru çıkıyor olması zor geliyor. Ama olsun, nasibimizde bu durumu da yaşamak, tecrübe etmek varmış. En güzeli de şu ki bir kere daha Allah'a iman etmek, O'nun inayetini hissetmek... Şimdi geriye dönüp diyorum ki o zaman farkında değildim ama elhamdülillah ben farkında değilken bile Allah beni korumuş, muhafaza etmiş. Sonda üzülmemdense başta üzülmemi tercih etmiş. O zamanlar üzülüyordum ama şimdi iyi ki diyorum, iyi ki başta üzüldüm...Demem o ki Allah'a dayanın, yaptıklarındaki hikmeti o an göremesek de her işini hikmetle yaptığını bilin ve tevekkül edin... 31.05.24'
Günaydın. Bazen şöyle laflar işitiriz: Ne çabuk bıraktın, ne kolay vazgeçtin. Hâlbuki ne dostluklardan ne aşklardan ne zamanında bize en yüce gelen o davalardan bir anda dönülmüyor. Hiç kimse öncesini düşünmüyor; emeklerimizi, vaktimizi, yüreğimizdekileri. Konuşmak ne kolay! Aslı Akarsakarya, "Vazgeçiş bir anda olmuyor, aklın görmediği bir