Oblomov, "Ya şimdi ya hiçbir zaman!" sözlerini düşünüyordu. Aklının ve iradesinin bu umutsuz çağrışı karşısında kendisinde arta kalan gücü ölçüyor, onunla ne yapacağını hesaplıyordu.
Gençlik döneminde insan her gördüğünü dost sanır, her rastladığı kadına aşık olur, hemen evlenmeye kalkar, bazen de evlenip ömrü boyunca pişmanlık çeker.
Bir tekinde bile sakin, berrak bakışlı göz yok. Herkes birbirine hastalıkların korkuncu olan can sıkıntısını aşılıyor,
herkes dertler içinde bir şeyler arıyor. Bari bir gerçeğe varsalar da, ya kendilerine ya başkalarına yarasa.
İnsan hayatının normal amacı dört mevsimde de yani hayatın dört çağında da fazla hoplayıp zıplamadan yaşamak ve son güne kadar hayat kadehinin hiçbir damlasını israf etmemektir: Ağır ağır yanan bir ateş ne kadar şairane olursa olsun şiddetli bir yangından daha iyidir.
Aşkı öpüşmek sandınız,saatler boyu sevişmek.Hayalleriniz boktan. Masum bir sarılmayı hiç düşünmediniz,kokusunu da içinize çekmek hep az geldi.
Gözlerine bakmakla yetinemediniz,hele saygıyı hiç öğrenemediniz.Kendinizce aşkı modernleştirdiniz ama beyinlerinizi cahilleştirdiniz.