*Kendi sitemdeki yorumumdan alıntıdır.
Yazar serinin ikinci kitabında Hannibal'a daha çok odaklanıyor ancak bana bir türlü yetmedi yine. Sanırım hep daha fazlasını bekliyorum seriye devam ettikçe. Hannibal öyle bir karakter ki okumalara, izlemelere doyamıyor insan. Çok ilginç bir sekilde bir polisiyeden çok psikolojik bir roman tadı bırakıyor insanın damagında. Hannibal'ın hayatını bir saniye olsa dahi görmek istememize sebep oldugun için tesekkür ederim Thomas Harris. Desen ki sadece bir paragraf yazacagım ve o da Hannibal ile ilgili olacak, kosa kosa gelirim o derece yani. Bir karakter anca bu kadar güzel olur.
Yazarın yine bos bıraktıgı kısımlar olmasına ragmen gayet güzel kurguya sahip bir kitaptı. Sevmedigim kısımlar yok mu? Elbette var ama kurgu o kadar hos ki elestiri yapmak bile istemiyorum. Filmi ile kült olmus bu basyapıt abartılmalı mı? Iste bu konuda istemeyerek de olsa hayır demek durumundayım. Çagına göre düsünüldügünde kesinlikle abartılmalıymıs aslında ama günümüzde o kadar dolu dolu, insanı dehsete düsüren yazarlar var ki su devirde bir tık, mini minicik bir tık abartıyı azaltabiliriz diye düsünüyorum. Bütün bu kurguyu bir köseye bıraktıgımızda ise; herkesin okuması gereken, Hannibal karakteriyle büyüdükce büyüyen bir yazar oldugunu düsünüyorum. Kurguya hiç bakmaksızın, sadece Hannibal için okuyun, sizi hem ölesiye gerecek hem de delicesine sevmenize sebep olacak bu karakterden mahrum kalmayın isterim.
