Odamda tek başıma olmayı diledim; kitaplarımla baş başa, bu insanlardan uzakta.
Sayfa 100 - Everest YayınlarıKitabı okudu
..odamda bir berduşun sarayda yarattığına benzer bir dengesizlik yaratıyordu.
Kendimi tanımaya başlıyorum. Bir varlığım yok benim. Olmak istediğim ile başkalarının beni dönüştürdüğü şey arasındaki boşluğum ben. Beni odamda rahat ve tek başına bırakmanızı istiyorum sadece.
Sayfa 40Kitabı okudu
"İşte Amok... evet Amok, şöyle oluyor: Bir Malezyalı, herhangi bir sıradan, kendi halinde adam içkisini içiyor... Ruhsuz, ilgisiz, donuk bir biçimde oturuyor oracıkta... tıpkı benim odamda oturduğum gibi... sonra ansızın ayağa fırlıyor, hançerini kapıyor, sokağa fırlıyor... dosdoğru koşuyor, dosdoğru... nereye gittiğini bilmeden... Yoluna ne çıkarsa, insan olsun hayvan olsun, hançerini saplıyor, akan kan onu daha da çıldırtıyor... Ağzı köpürüyor, kudurmuş gibi uluyor... ama koşuyor, koşuyor, koşuyor, ne sağa bakıyor ne sola, acı acı haykırarak, elinde kanlı hançeriyle, korkunç koşusunu sürdürüyor... Köylerdeki insanlar o gelirken uyarmak için 'Amok! Amok!' diye haykırırlar ve herkes kaçışır... ama o, bunları hiç duymadan koşar, görmeden koşar, önüne çıkanı devirir... sonunda kuduz bir köpeği vururcasına vurup öldürürler onu ya da o, ağzından köpükler çıkararak yere yığılıp kalır..."
Sen bana yakışıyorsun ama
~
Karanlık bu kente hiç yakışmıyor,
somurtmak da sana.
Hiçim deme sakın, öyle de durma
içim burkuluyor.
Alıştım bir kere,
ışıl ışıl gülümsemene.
Yağmur güzeldi bugün
çünkü sen vardın odamda!
Duygularım dışa vurdu,
Kadifemsi yanağın dudağımda...
~
