Mektuplarında görüyoruz ki Van Gogh’un eserlerini icra edebilmesi için gerekli olan maddi desteği kardeşi Theo karşılıyor. Sadece maddi olarak değil manevi olarak da ağabeyine her daim destek olan Theo benim gözümde adeta kanatsız bir melek. İki kardeşin aynı edebi ve sanatsal zevklere sahip olması ve bu konular hakkında birbirileriyle konuşabilmesi, sağlıklı ilişkiler ve arkadaşlıklar kurmakta zorlanan Van Gogh için büyük bir şans. Hatta Van Gogh’un maddi ve manevi zorluklarla geçen hayatında sahip olduğu tek şansı kardeşi Theo diyebiliriz. Çünkü bütün bu zorlukların üstüne Van Gogh’un melankolisi ve depresyona yatkın ruh hali de onu hayatta yalnız ve biçare kalmaya adeta mahkum etmiş.
İlhamını kırsal kesimde yaşayan insanlardan, okuduğu romanlardan ve en çok da doğadan alan Vincent en önce doğa ile boğuşmayan insanların hiçbir zaman başarıya ulaşamayacağına inanmış. Hayattaki amacını 1883’de yazdığı mektupta, yaptığı resimlerin birtakım sanat akımlarının hoşuna gitmek için değil, gerçek, içten, insancıl duyguları dile getirmek için desen ya da resim olarak birkaç andaç bırakmak olduğunu dile getirmiştir.
