ODTÜ Kitap Topluluğu
@odtukitaptoplulugu
Görmek, duymak ve konuşmak için okuyanların topluluğu.
12 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
"Ciddiyete, derin düşüncelere öteden beri meyilliydim."
Ve insanlar hayatta iyi buldukları şeyi yapmaya değil, mümkün olduğunca çok şeye benim demeye çabalarlar.
"Sen, neye ihtiyacı olduğunu bilmeyen talihsiz yaratık..."
Okur Takip Önerileri
Oysa insan, gerçeklerini tanıyabildiği oranda kendisiyle uzlaşır ve çevresine karşı daha hoşgörülü olur.
Çünkü kendimize karşı hoşgörülü oldukça başkalarının kusurlu yanlarını daha kolay kabul edebiliriz.
Bir insanı sevmek, onun gerçeklerini anlamaya çalışmayı da içerir.
“Yaşam ve... ölüm! İşte o kadar! Yaşıyordum... bir yaşamım vardı, ama şimdi usulca elimden kayıyor ve ben onu tutamıyorum.”
“Belki de sürdürdüğüm yaşam, sürdürmem gereken yaşam değildir?”
“Aslında her şey, gerçekte o kadar zengin olmadıkları halde zenginlere benzemek isteyen, bu yüzden de ancak birbirlerine benzeyebilen insanlarınki gibiydi...”
Biliyordum ki, biz birbirimizi bu aşk geçtikten sonra nihayetsiz bir sükûn içinde ve hiç yorulmadan daha çok seveceğiz.
İnsan acayip mahluk... Kafası bir kere bir şeye saplanıverince en akıllısından böyle bir mecnun doğuyor!..
Biraz daha onaylamam gerekiyordu anlaşılan.
"Sevene dek yaşamamışım hiç."
Korkmakta haklısın, insanların arasındasın.
İşte, yaşananlar alıp götürür yaşamını
- yaşamın da, budur işte:-
Yaşamın, yaşadıklarındır
- yaşamaya 'karar' verdiklerin,
ya da yaşamak 'istedik'lerin değil...
Yaşama itici gücünü veren, ölümdür.
Ölüm olmasaydı, yaşam içeriksiz -anlamsız- olurdu.