Offf şimdiden kalbim karardı
Bir zamanlar hayatıma dair anlatacak pek çok hikayem olabilirdi ama şimdi bakıyorum da bundan başkası yok. Benim anlatabileceğim tek hikaye bu.
Offf
“Ömrün meşâkkı çekilirse yalnız muhabbet sayesinde çekilir. Hayatın bir lezzeti varsa yalnız muhabbettir. Muhabbet ne büyük lezzettir ki, insan cefasında da bir başka lezzet bulur. Muhabbetle yaşayanlar nasıl yaşasa memnun yaşıyor; muhabbet için ölenler nasıl ölse memnun ölüyor. Siz şimdi belki muhabbet neden hâsıl olur diye düşünürsünüz. Nenize lâzım! Gönlünüzde muhabbet yok mu? Peyda etmeye çalışın. Var mı? Etrafınıza bakın. Yerleri daima bahar, gökleri daima şafak görürsünüz. Her yaprak nazarınızda canlanır; bir tuti kesilir, size tatlı tatlı gönlünüzün sırrını, sefasını söyler. Her bulut gözünüzün önünde açılır; bir tel gömleğe döner, size hayal meyal sevdiğinizin sinesini, gerdanını gösterir. Bir tenhalıkta, bir vahşette kaldınız mı, hiç çekinmeyin; hemen uykuya yatın ki, daima sevdiğinizin şekline temessül etmiş bir cismi latif kalbimizin ağuşuna düşmeye hazırdır. Yolunuzda bir muhatara mı görüyorsunuz, hiç korkmayın; hemen ileri gidin ki, daima sevdiğinizin kalıbına dökülmüş bir meleki müekkel etrafınızda muhafızdır. Bir âşık için ölürken mezarının üstündeki çiçekleri ya kanıyle veya gözlerinin yaşıyle sulayacak bir refıki ruhanî mevcut olduğunu bilmek dünyadan rahatça gitmek için ne büyük kuvvettir.
Âlemde kim vardır ki, yâriyle bir döşekte bir saatte ölmeye bütün hayatını feda etmesin.”
sen nasıl bir yaratımsan artık, dehre inat
âmâsı görüyor bu efsunu, duyuyor ahrazı
nasıl bir aşksa artık bu, çok offf
ne şeytan memnun, ne allah razı.
Offf ....
Kaygılarında nasıl da kehanetler sezmiştim... ama sevgilim, gözlerinde gökyüzü kalmış hâlâ.
