Ne yazık ki... İçleri kin, öfke ve nefret... Dışları tebessüm ve uygarlık kokan insanların arasında yaşıyoruz.
❝Öfke zamanla iyileşebilir ama kin iyileşmez. Biri odağındakine acı vermek ister, diğeri ise zarar. Öfkeli adam kurbanının hissetmesini ister, nefret eden ise hissedip hissetmemesini umursamaz.❞ #
Aristoteles
Aristoteles
Reklam
Yazıyorum yazdıkça tükeniyorum...
Defterin boş sayfalarını ne zaman açsam Kalemi elime her aldığımda yazmaya başlıyorum Yüreğimdekiler birer birer sayfalara dökülüyor Sanki dökülen kelimeler kelime değil de Damla damla kanım akıyor sözcüklere dönüyor Her sözcükte eriyorum tükeniyorum Yavaş yavaş bende bitiyorum Yazdıklarım kimi zaman acı öfke kin ve nefret Kimi zaman aşk sevgi
Unutma ey talib, yeme içme orucu tutmak kolay, fakat hased kin nefret intikam öfke şiddet ihtiras orucu tutmak çok zor. Dücane
“Yüreğim kin, öfke, nefret… Her gün içime binlerce cehennemi ve arafı sonsuza dek gömdüm.”
İnsanlar diyorum
Sonra aklımda kurduklarımın elde tutar bir tarafı olmadığını farkettim. O an durdum. İnanmak istemedim. Ve kabullendim. İnsanlar mı değişiyor yoksa bir müddet sonra insanları gerçekten tanımaya mı başlıyoruz? En çokta bu soru kafamı kurcaladı. En çokta bu soru uykularımı kaçırdı. Aklımda kurgulandıklarıma gelirsem, ne bileyim insan böyle her
778 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.