En güçlü liderin bile mükemmel olmadığını hatırlatır şu sözlerle: "Her eyleminde doğruluk ilkelerine göre davranmayı başaramazsan canını sıkma, gönül gücünü yitirme, öfkelenme; yanıldıysan baştan başla..."
Gerçek önemli değil de politika için gerçeğin nasıl yansıtıldı önemlidir Medya çağında kimin kendinde nasıl ifade ettiği o kişinin gerçek düşüncelerinden daha öndedir Bu yüzdan kentte düşünmaye yatkın kişilikler kentte konuşmaları yönlendirme sanatı olan politikayı pek beceremezler
Doğru bildiklerini söylemeye çalışırlar ama sonunda kendi
"Çocuklar karşısında yaşadığımız öfke, doğal olmakla birlikte bizimle ilgilidir. Bizim duygusal durumumuzdan bağımsız olarak çocuk, içinden geldiği gibi ağlama, bağırma, öfkelenme, ilgi isteme hakkına sahiptir; çocuk hiç kimseden özür dilemek, kişiliği yokmuş gibi davranmak zorunda değildir. Çocuk, sizin zihninizdeki kutsalları anlamak, onlara göre hareket etmek zorunda değildir."
Sayfa 162Kitabı okudu
Düşmanlarına fazla öfkelenme ama onları unutma da zaman şifa veren bir ilahtır.
Sayfa 7Kitabı okudu
“Birine öfkelenme özgürlüğümüz yoksa onu sevmeyi seçemeyiz.
Sevmeme özgürlüğümüz olmayan birini gerçekte (n) seçenekteyiz.”
düşmanlarına fazla öfkelenme, ama onları unutma da. Zaman şifa veren bir ilahtır;
Sayfa 7Kitabı okudu
Çocuklarımız için
Fakat ebeveynler çocuklarını, olumlu özellikleriyle özdeşleşmeye, dürüst olmak ve başkalarına saygı göstermek gibi davranışlara teşvik ederken onu karanlık yönlerinden çok fazla ayırmamalıdırlar. Çünkü Gölge hiçbir zaman, bilinçli kişilik kendisiyle teması kaybettiği zamankinden daha tehlikeli değildir. Örneğin öfke meselesini ele alalım. Elbette çocukların başkaları için yıkıcı etkiler yaratacak derecede öfke dürtülerine kendilerini bırakmalarına izin verilemez. Aynı zamanda, öfkeyle teması tamamen kaybetmek onlar için bir kayıptır zira gördüğümüz gibi, öfke genellikle sağlıklı bir tepkidir. Bir ebeveyn, "Kız kardeşine kızdığın için sen kötü bir çocuksun" dediği zaman, hassas bir çocuğun ebeveyninin onayını kazanmak için öfkesini bastırması gibi bir tehlike söz konusudur. Bu, kişilikte bir bölünmeye ve özerk, dolayısıyla da tehlikeli bir gölge kişiliğe yol açtığı kadar, öfkenin sağladığı hayati enerjiyle temasın kaybedilmesine de neden olur. Ebeveynler öfkelenme hakkını kendilerine tanıyıp çocuğa tanımadıklarında durum daha da yıkıcı bir boyut kazanır. Ebeveynlerin ifade ettiği fiili tavır genellikle "Ben kızabilirim ama sen kızamazsın" şeklindedir.
Sayfa 119Kitabı okudu
Birine ofkelenme özgürlümüz yoksa onu sevmeyi secemeyiz. Sevmeme özgürlüğümüz olmayan birini gerçekten secemeyiz..
Doğa açısından insanın tek önemi türünü devam ettirmesi
Joseph Campbell Bu yüzden çocuğu olduktan sonra bir insan doğa bakımından ölü sayılır diyor ne acı değil mi
.
Dostluğun insancılığın sanatın ve bilimin kalıcı değer ölçülerini vurguluyor bunca tedirginlik ve kıvranma içinde huzur bulabilmeni tek yolu bu ölçekte düşünebilmek
.
Sürüden ayrılan
Spinoza demiş ki: “ Üzülme, öfkelenme, sadece anla !”
