Ben, babamın en hüzünlü yanıyım. /Ben, babamın aslan kahramanıyım
Öyle değil mi baba! /Gözlerin kıpkırmızı. /Çok mu ağladın?
Baba, o geceyi birde benden dinle. /Ama her zamanki gibi dinle,
Tebessümle. /Rüyamda kanat sesleri duydum, mevsim yazdı.
Kanat seslerinin ardından, /Muhteşem bir koku yayıldı etrafa.
Sanki biraz gül biraz
Abraham Lincoln'den mektup var:
OĞLUMUN ÖĞRETMENİNE MEKTUP
"Öğrenmesi gerekli biliyorum; tüm insanların dürüst ve adil olmadığını, fakat şunu da öğret ona: 'her alçağa karşı bir kahraman, her bencil politikacıya karşı kendini adamış bir lider vardır.'
Her düşmana karşı bir dost olduğunu da öğret ona. Zaman alacak biliyorum, fakat eğer
Cem karaca Oğluma
Gam, keder, elem, tasa, gurbet, hasret, dertler geçer gider elbet
Bir merhaba, acı kahve, hatır sorma ve dostluklar yaşar elbet
Sımsıkı sev sen sevmeyi
Bazen almadan da vermeyi
İstanbul şehri malın olsa
Ölümden öteye köy yok ya
İstanbul şehri malın olsa
Ölümden öteye köy yok ya
Gün olur, devran döner, akar seller, kalır kumlar, kavuşuruz
Eser
Yeşilçam candır :) Yaşar Usta :)
Bak beyim, sana iki çift lafım var.
Koskoca adamsın. Paran var, pulun var, herşeyin var.
Binlerce kişi çalışıyor emrinde.
Yakışır mı sana ekmekle oynamak.
Yakışır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu karda kışta sokağa atmak, aç bırakmak.
Ama nasıl yakışmaz.
Sen değil misin öz kızına bile acımayan, bir damlacık saadeti çok gören.
Anlamıyor musun beyim, bu çocuklar birbirini seviyor.
Ama ben boşuna konuşuyorum. Sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalışıyorum.
Hıh. Sen büyük patron, milyarder, para babası, fabrikalar sahibi Saim bey.
Sen mi büyüksün. Hayır ben büyüğüm, ben, Yaşar usta.
Sen benim yanımda bir hiçsin, anlıyor musun, bir hiç.
Gözümde pul kadar bile değerin yok.
Ama şunu iyi bil, ne oğluma ne de gelinime hiç birşey yapamayacaksın.
Yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizi.
Çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız.
Bizler birbirimizi seviyoruz.
Biz bir aileyiz.
çocuklara kitap okumak...
Hemen hemen her gece çocuklarıma kitap okuyorum; oğluma hikaye, kızıma masal. Onlara okurken kendim için de okuyormuşum aslında.
Kızım benden uydurma hikayeler istiyor. Geceler dolusu sürüyor bazen; içimdeki çocuk arkadaşlık kuruyor çocuklarımla...
sevgili ve şerefli oğluma
bendedir çekicin sevinci dağların aydınlığı/ bir hatırlayışın için boşaltırım bütün kurşunlarımı sana/ bütün kuşkularımı unuturum yenileri için/ tüm geceler gündüze çıkar/ ve tokluğumuz içindir bütün acıkmışlığımız/ inan oğlum inan bu bir gerçektir/ uzayıp gider eksi sonsuzdan/ artı sonsuza/ bütün masallar/ böyledir
varlık, mart 1981, ayhan hünalp