Allah Resûlü (s.a.v.) Osman b. Maz'ûn'un vefatına o kadar üzüldü ki sakalı ıslanırcasına ağladı. Osman b. Maz'ûn'un hanımı bu tabloyu görünce şöyle dedi: "Müjdeler olsun. Ne mutlu Osman'a; kuş oldu, cennete uçtu." Bu sözü duyar duymaz Efendimiz (s.a.v.) bir hakikati öğretme adına gözündeki yaşı sildi ve önemli bir uyarıda bulundu.
İtidal, denge budur zaten... En sevinçli ya da en acılı hâlde bile hakikati nazarlara vermek, itidalin bir gereğidir. Efendimiz (s.a.v.) şöyle dedi: "Ben Allah'ın peygamberi olmama rağmen onun cennetlik olduğunu bilmiyorum, sen nereden biliyorsun? Böyle demek yerine vefat eden hakkında hayır konuşun ve onun için dua edin. " Efendimiz (s.a.v.) ardından Osman b. Maz'ûn'un Bakî Kabristanı'na defnedilmesini istedi ve Osman b. Maz'ûn buraya defnedilen ilk muhacir oldu. Defnedilen ilk ensar ise Es'ad b. Zürâre idi. Osman b. Maz'ûn oraya defnedilirken Efendimiz (s.a.v.) "Osman bizim selefimizdir/öncümüzdür," dedi. Allah hepsinden ebeden razı olsun.
Sayfa 62Kitabı okudu
"HADÎSLERİ HEVÂYA ARZETMEK!.. -1"
“Kur’ân’a gitmek”, “Kur’ân’dan ilham almak” , “Kur’ân’ı yeniden anlamak” …
Bunlar gibi dışı süslü ama içi boş söylemleri son yıllarda sıkça duyar olduk, lakin bugüne dek bu söylemler ile eylemlerin birbirine denk düştüğünü görebilmek ne mümkün.
Modern zamanlarda, bazı kimseler “Kur’ân’ın Ruhu” , “Kur’ân’ın süzgeci” gibi sloganlarla ve farklı
Öğretme(yi)n:)
Ben öldüm dirildim cihân ahvâlini bildim
Ruh-ı cânân ile hûr-ı cinânı bana öğretmen
Sayfa 287Kitabı okudu
𝘯𝘢𝘻𝘭𝚤: orada değildin, bilmiyorsun.
𝘩𝘢𝘺𝘢𝘭𝘦𝘵: ben hep buradaydım, sen bunu inkâr ettin.
𝘯𝘢𝘻𝘭𝚤: ama o gitti.
𝘩𝘢𝘺𝘢𝘭𝘦𝘵: o sana değer verdi. o seni korudu ama artık yok, bunun ne anlama geldiğini biliyorsun. artık sen bile ona ulaşamıyorsun. onun yarattığı kalkan da zamanla gitti.
𝘯𝘢𝘻𝘭𝚤: bana zamanı öğretme! o hâlâ benimle, her zaman öyle olacak.
Sayfa 246Kitabı okudu
