208 syf.
10/10 puan verdi
Grigory Petrov'un Finlandiya'nın gelişimini anlattığı 118 sayfadan oluşan kitabı. Timaş Yayınlarına ait olan kitabı okudum. Kitap önsözle birlikte toplam 15 bölümden oluşuyor. Kitapla ilgili çok fazla alıntı yaptığımın farkındayım. Ancak kitabın hemen hemen hepsi alıntılık. :)
••• Sonradan hatırlamak üzere inceleme yazdığımdan bundan sonraki kısım
244 syf.
9/10 puan verdi
Öncelikle arkadaşlar bu incelemeyi bir pedagog bir öğretmen veya bir eğitimci edasıyla yazmadığımı belirtmek isterim. Kaleme alırken bir sosyolog ve 20 yıl bu eğitim sisteminin içinde olan bir fert olarak kaleme aldım. Elimden geldiğince bilimselliğe girmemeye sadece kendi alanımın noktalarına değinmeye çalışacağım. Önce kitap hakkında sonrada
Hıncal Uluç Bir Çift Yürek kitabıyla ilgili yorum yaparken bir insanın hayatında okuması gereken kitaplar içersinde Simyacı kitabıyla birlikte Martı kitabını da yazmıştı. Bu üçlüyü tamamlamanın mutluluğuyla bu yorumu düşüyorum. Mutlaka okunmalı bu üç değerli eser. Ola ki birgün etrafınızdaki her şey yabancılaşmaya başlar ve kendinizi bir çıkmazın
Daha 17 yaşında instagramda tüm anne olan blogları takip eden biriyim. Hep bir kardeşim olsun istemiştim belki de ondandır. Keşfette gezerken İnci'nin doğum gününde mumları üflemeye çalıştığı o videoyu gördüm. En eski fotoğraflarına kadar araştırdığımı hatırlıyorum. O kadar saf ve içten bir gülüşü vardı ki takip etmeden alıkoyamadım kendimi. Aynı zamanda bir bookstagramım ve yayınevlerini yakından takip ediyorum. Bir gün Arkadya Yayınları'nın 'yazarlarımız ile" dediği bir fotoğrafta bu tatlı anneyi görünce çok şaşırmıştım. 'Neden orada ki?' diye düşünmüştüm ve kitap mı yazıyor acaba diye düşünmeden edememiştim. Birkaç gün sonra kitabının çıkacağını gördüm. Dayanamayarak mesaj yazdım İnci annesine. Tüyap'a gider gitmez de ilk işim kitabı almak olmuştu zaten. Okurken yaşadığı sıkıntıları, mutlulukları, zorlukları en içten hissettim. Ben de öğretmen olmak isteyen bir dil öğrencisiyim. Atama konusunda yaşadığı zorluklar gözümü korkuttuğunu söylemeden edemeyeceğim. Şu sıralar dersler yüzünden yoğun olsam da elimden düşüremedim kitabı. Gerçekten inanılmaz bir şekilde akıcıydı. Okudukça daha çok tanımak istedim İnci Annesi'ni ve İnci'yi. En güzel 'Normalleştirme' kitabıydı okuduğum. Okuyun, bilinçlenin ve okudukça İnci'yi ve Annesini yakından tanıyın derim. Keyifli okumalar!
Şimdi öncelikle kitap hakkında genel bir bilgi vermek istiyorum zira sitede kitapla ilgili bir inceleme olmamakla birlikte sitede bu kitabı okuyan kimse de yok. Ne kadar üzüldüğümü belirtmekle birlikte bu kitabın okunacak listelerde yerini almasını isterim. Elbetteki özelikle benim gibi öğretmen adayları ve öğretmen okurlarımızın.
Kitap
Ben Öğretmenim Çocuklar: Öğretmen Hikayeleri AntolojisiMustafa Özçelik · Odunpazarı Belediyesi · 20078 okunma
Kitap olmak için kısa (94 sayfa) mektup olmak için uzun olan kitap, orta yaşa ulaşmış, senagalli öğretmen bir kadının eşinin öldüğü günü arkadaşına mektubunda anlatmasıyla başlıyor. Ve "hatırlıyor musun?" diye sora sora kitap, mektup olmaktan çıkıp, anlatıma dönüşüyor. Ana tema kadının kocasının onun üzerine 'kızının arkadaşını' kuma olarak alması. Mektubun içinde arkadaşının da hayat hikayesini bizimle paylaşıyor. Yazar bir kadın hakları savunucusu. Yazdığı üzere gördüm. Gerçekten 'kadın olmak çok zor' ama Senegal'de olmak daha zor. Ona katıldığım bir çok yer var. Sadece bazı gelenekleri 'İslam öğretisi' sanıyor olması hoşuma gitmedi. Bu kitabı okuyan birisi 'İslam hükmü bu' zannedebilir. İlginç gelenekler mevcut. İslama zıt hiç bir gelenek bizi ilgilendirmez oysa. Zannediyorum yetiştiği ortam gereği - eğitimli olmasına rağmen- yazar İslam ile gelenekleri birbirine karıştırmış. İlginç bir şekilde bu kadına haksızlık yapılan noktalarda, sisteme, devlete ve düzene kızmış. Bu doğru. Ama sonra araya şıkıltırdığı cümlelerde 'İslam geleneği olan bu durum' diye sıkıştırmış. Her dediğine katılmamakla birlikte yaşanılan olay kalbinize işliyor. Üzülüyorsunuz. Senegal kültürü gözleriniz önüne dökülüyor. Halinize şükredip, onlara dua ediyorsunuz. Modern bir devlette (!) eski geleneklere bağlı yaşamaya çalışmak. Farklı farklı adetler! Ne zor..
