GÖKYOKUŞ
Sol kadın yatıyor garayip
Bir denizden dalgada
Bir gemiyi anımsıyor mütemâdi
Alargada ve uçuk mai...
Emir almış bir siirden demir
Ve engebeleriyle gebe
Ki bir meltem, hosâmedi
Üflüyor çalıntı bir ney nesneyle
Ayva ve nar tüylerini...
Kadın değil, devri ålem bir kedi...
Neden sonra, âyîneler sonra, gördüm,
Kendi Çıkmış yola Brikler'i içinden Mayakovski'nin Kar erimis, erimis kar Cevizli'de Basılmış sanki samanlığında çamurlu suların
Hanife'nin tumanları gül dalına asılı
Bulutlar ki pâre päre bulutlar
Kimi kısa, kimi uzun umutlarla unutlar...
Ve derakap göğe ılgar eyledi Kübele Bacaklarının arasında bir ok, bir Kible...