Ey nefsim!
Yılan gibi kıvrım kıvrım olup,
Yalanla oynama!
Ok gibi dosdoğru ol,
Hedeften sapma!
Ok çıktı yaydan... Atıldı köprüler, gemiler yandı.
Feleğin dönüşü böyledir; o bazen ok gibi düz bazen de yay gibi eğridir.
Daha sonra da gururu okşansın diye ona akıl danışlım.
Odysseus'un kocaman yayını, tek bir ok atışıyla -şaşılası bir başan- on iki balta sapını vurabildiği yayı ortaya çıkar mayı düşünüyordum, sonra da Taliplere bunun iki katını yapan, ödül olarak beni alacak diyecektim. Her şey sona erecekti böylece, şu ya da bu biçimde, içinde bulundugum dayanılmaz dur u mdan kur t ulacaktım. Derken, plAnımı nasıl bulduğunu sordum ona?
“Neden yazarın evinde ok yok, kurşun yok, silah yok. Neden evinde sadece kitaplar var. Hakikatten başka silaha ihtiyacı olmadığı için mi?”
Gövdene imrenirdi ok atmayı bilenler
gövden aklın gibi engebeli ve dakikti
sokaklarda kavga çıkardı senin yüzünden
sen topuğunu gösterirdin ve dövüş başlardı
ejderlerle çarpışırdı bey çocukları
müminler müşriklerle savaşırdı.
Toprak ve yağmur savaşırlardı
anahtar ve kilit
birbirlerine girerdi ekmekle bulutlar
kan ve su
nadirle zenit.
