Herhangi biri gibiydi geldiğinde
Sönmüştü gözlerinin feri
Öfkeliydi ve bir o kadar umutsuz
Çoktan mahvetmişti insanlar onu
Yine de tutmuştum elinden
Gerçeğim ol demiştim
Yalan oldu...
Şehir uykuda sevgilim
Sokaklar yumdu gözlerini sabaha..
Henüz gecedeyiz
Sevdiğin yağmurlar iniyor kente
Ve balkonda senden konuşup
Rakı içiyoruz biz…
Malum
Takvimler hazandan soruluyor bu ara
Seni arıyorum gece gündüz
Durmadan karaladığım saman kağıtlarda…
Hangi hecede yitirdim seni kim bilir
Hangi şiirin uyağında
Mahpus kaldı düşlerim..
Yoksa
Zaman mı yataklık etti yokluğuna?
Tuhaftır,
Kendiliğinden kırıldı kalemim…
Okan Savcı
Bazen seni düşünürken
Kendime yakalanıyorum…
Bilir misin bu duyguyu?
Sanmam..
Nasıl yakar adamın içini..
Nasıl da düşman eder kendisine,
Anlatamam…
Ellerim yumruk yumruktur o anda
Dilimde mevsimlik sabırlar…
Gözlerimde kan…
Saçlarımda birkaç tel beyaz durur,
Gidişinden kalan…
Saklarım seni…
Aklarım kendimi o güzelliğinle.
Bir tek unutmayı beceremem
Ki unutursam,
Şiirler yabancı düşer geceye,
Ve ben sabaha eremem…
Okan SAVCI
Şu an
Huzurlu bir sessizlik olsa da evde
İçimdeki sızıya çare bulamıyorum...
Harpten çıkmış gibiyim.
Bir şeyler sende kaldı,
Umut gibi...
Sevda gibi...
Kendimi hayata geçiremiyorum.....
Beni Güzel Hatırla
Bunlar son satırlar...
Farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
Ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
Kaybolup gittim
Belki de bir rüya idim senin için.
Uyandın ve ben bittim...
Beni güzel hatırla!
Çünkü; sevdim seni ben, herşeyini...
Sana sırdaş oldum, dost oldum,
koynumda ağladın.
Yüzüne vurmadım hiçbir