Bergusi , romanlarında (gerçek ya da kurgu) farklı insanların hayatlarından bahsederken merkezde yine kendini tutuyor.Belki istediği son, bir isim , zafer veya duygu parçacıkları. Birinci otobiyografisinde görulmesi zor olan zayıf hallerini ; cümlelerin, mutlu hikayelerin sonlarına kondurmuş.