"Bir insanı seven,onun gülüşü,ağlayışı, adım atışıyla ilgilenen yeryüzü sakinleri,bu dünyanın elbette ki daha iyi,daha güzel olmasını isterlerdi."
Yaşantımız yavaş, ağır, durgun, tutuk. Bundan oluyor her şey. Hızlandırsak yaşamalarımızı, anlamlandırsak güzelleşecek, mutluluk diye bir şey çıkacak ortaya. Ama olmuyor olmuyor...
Nedense yaşama’dan çok ölme’den çok söz açılıyor artık. Yaşamadık ki biz! Yaşayamadık. Bir şeyler engel oldu buna. Yaşadığımız, bir sanıydı. Aldatan, yanıltan.
Öyle uzak bir yerdesin ki yetişemez sana anılar bile.
Kimse duymadan ölmeliyim
ağzımın kenarında bir parça kan bulunmalı beni tanımayanlar
mutlaka birini seviyordu demeli
çok sefalet çekti
fakat hakiki sebep bunlardan hiçbiri olmamalı.