Bazen, daha mumu söndürür söndürmez, gözlerim o kadar çabuk kapanıverirdi ki, "uykuya dalıyorum" diye düşünmeye zaman bulamazdım. Aradan yarım saat geçtikten sonra da, artık uykuya geçme vakti geldiği düşüncesiyle uyanırdım; hâlâ elimde zannettiğim kitabı bırakıp ışığımı söndürmek isterdim; az önce okuduklarım hakkında fikir yürütmeye, uyurken de devam ederdim, ama fikirlerim biraz farklı bir seyir izlerdi; kitapta sözü edilen şey, benmişim gibi gelirdi bana.
Kağnılar kırılgan bir ahenkle duruyor. Zaman düzensiz, mekân karışık. Budala diller sözdizimini bölmedeler. Akılsızlık cazip geliyor akla ve akıl ifşa ediliyor akılsızlık diye. Ama ya ihanet. Okuduklarım karmakarışık aklımda. Tasım ustalığımın hükmü yok. Tek hakikat: İnanmak istediğimize inanırız. Öyleyse irade önce gelir, gerisi sadece maskedir. Ya halkın iradesi? Tek tek bireylerin iradesinin toplamı değildir. Körlüğünden güç alan kozmik bir maddedir. Faydası yok bunu söylemenin. Filozoflar yan bakar, emniyettedirler zira, zarafetle, hitabetle ve tasım sağlamlığıyla gizledikleri için aç iradeyi, muzafferdirler.
Sayfa 108 - K.550 - 4.Finale(Allegro assai)Kitabı okuyor
Yeni çıkan kitaplar
Kitap Alışverişi 2023 & Okuduklarım & Vitrindekiler 69. Bölüm
youtube.com/watch?v=AxDz2vQ...
![119. Element [Bm]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F424703_a985f_1590709997.jpg){kind=small}
Söyleme Bilmesinler...
Şimdi bir kitap incelemesi yapmak istiyorum ama o kadar içime oturdu ki okuduklarım Ne diyeceğimi ne yazacağıma İnanın ben de bilmiyorum Ethem, Ekrem, Emin, Nurten, Hülya, Sevgi, Kazım Baba, Mürüvvet anne Rıfat hoca bu insanlar sıradan kapı komşumuz diyeceğimiz ya da kendi ailemizdeki kişiler. Ne yaşadılar ne düşündüler belki merak ettiğimiz ya da banane deyip dinlemeye tenezzül dahi etmediğimiz insanlar gibi. Ama içini açınca neler nelerin çıktığı bir topluluk oluyorlar be...Nedir bu kadar bu insanların aklına takılan şey! Niye herkes yalanlarla yaşıyor? Eminim hepimizin ailesinde böyle olaylar var. İç seslerimiz başka konuşur dış seslerimiz başka... Yer yer kitabı okurken şunu düşündüm, benim de içimden geçenleri yazacak mı Şermin Yaşar? Acaba söylemek mi iyi söylememek mi? Kitabın sonuna kadar bunu düşündüm. Bir eser düşünün bütün sayfaları alıntılama yapılabilecek kalitede bir şey olsun. Düşünün be sadce 200 sayfacık ama anlam bakımından bin sayfalık belki de bir ömürlük diyebilirim. Ben 10 üzerinden 10 verdim bir kez daha okumayı tercih ederim. Bu kitaptan sonra çevremdeki insanlarıb dertleri var mı yok mu diye çok çok merak etmeye başlayacağım biliyorum az çok kendimi. Çünkü insanlar yaşadıklarıyla gördükleriyle insan oluyorlar. Çok fazla ders çıkarmalık bir eser olmuş. Şermin Hanım siz yazın Biz okuyalım!!! Sevgili 1K okuyucuları ben ben olalı ilk kez bu kadar dağıldığımı gördüm. Kitaptaki kişiler karakterler toplandılar biz anlattık sende de varsa sen açıkla dercesine beni köşeye sıkıştırdılar. Fazlasıyla etkilendim. Şiddetle tavsiye ediyorum... 
Söyleme Bilmesinler 
Şermin Yaşar
erin
Nel Abbott'ın, Lauren Townsend hakkında yazdığı bölümü bir kez daha okudum. Çok fazla şey anlatmıyor. Mutsuz bir eş olduğundan, başka birine aşık olduğundan söz ediyor. Kafasının başka yerde olduğundan, yitikliğinden... Belki de depresyondaydı. Kim bilebilir ki? Okuduklarım gerçeklerden değil, yalnızca Nel Abbott'ın geçmişi yorumlamasından ibaret. Başka birinin trajedisini alıp kendine aitmiş gibi yazmak tuhaf bir yetki olsa gerek.
Sayfa 137Kitabı okuyor
#çırpınankadın
Yaşadıkları acılara rağmen intikamı için başka kadınlar için dimdik kalan mücadele eden adalet isteyen bir kadının hikayesi .
Gülnaz genç yaşında annesini kaybeder daha sonra da Ayaz ile evlenir. Kocası küçük bir çocuğu istismar edip öldürünce hapse girer.Kayınpederi ise Gülnaz'a göz koyar , Gülnaz'ın ona karşı koymasıyla Rahmi Ağa kocası hapisteyken başkalarıyla görüşüyor diye Gülnaz'ın dedikodusunu yayar ve ölüm emri verir. Bu görev ise, küçüktür çok hapis yatmaz diye küçük oğlu Bedran'a verilir.
İstanbul'a kaçan Gülnaz'ın peşine düşer Bedran. Ama onu bulduğunda öldüremez. Babasının ona iftira attığını anlar ve onunla birlik olur. Gülnaz ile tuttuğu ev Rahmi Ağa'nın azgın emellerinden onun vahşetinden kaçanların sığınağı olur. Gülnaz, Çeman, Ester, Narin...
Adaletin sağlanamadığı yerde Gülnaz adalet olur. Yardıma muhtaç durumdakilerin hiçbir çıkar gözetmeksizin acılı kalplerine dokunur onların umudu gizli kurtarıcısı olur.
Kadına şiddet, daha oyun çağında iken çocukların gelin olması, istismar, adaletsizlik hepsi bizim kanayan yaramız. Bu acı gerçekleri Gülnaz'ın hayatına tanık olarak okuyoruz.
Gülnaz'ın, diğer kadınların yaşadıklarını okurken kahroldum ve malesef ki bu okuduklarım bir kurgudan ibaret değil hala memleketin bir köşesinde bunları yaşayan kadınlar var. Hepimizin dileği bu yaşananların değişmesi
Yazarımızın kalemine sağlık
Çiğdem Bayram
@elpisyayinlari
Serpil Meriç
Seher Koyunlu
#kitap41 #kitaptavsiyeleri #bookstagram #kitaptavsiyesi #bookideas
Az önce okuduklarım hakkında fikir yürütmeye uyurken de devam ederdim, ama fikirlerim biraz farklı bir seyir izlerdi; kitapta sözü edilen şey benmişim gibi gelirdi bana. Bu bir kilise de olabilirdi, bir dörtlü de, 1. François’yla Şarlken arasındaki rekabet de...
Sayfa 8 - Marcel ProustKitabı okuyor
ÇOK KÖTÜ ŞEYLER OLDU ARKADAŞLAR ÇOK KÖTÜ... Berbat hissediyorum okuduklarım yüzünden şu an. Böyle bir ters köşe görmedim.
İrem
@Kutsalmolyy
·20 Nisan 22:28
Gerçekten evleniyorlar gerçekten evleniyorlar GERÇEKTEN EVLENİYORLAR ÇILDIRICAM AĞLIYORUM ŞU AN
Jane Eyre
Kendi düşüncelerimi okuduklarımdan hâlâ ayırt edemiyorum çünkü okuduklarım kendi aklımın ve yaratıcılığımın bir parçası haline geliyor. Hemen her yazdığım, dikiş dikmeyi öğrendiğimde diktiğim yama işi gibidir; yama işinde kadife ve ipek parçalarının yanına dokunuşu o kadar da hoş olmayan daha kaba kumaşlar eklenir. Benim yazılarımda da kendime ait dobra sözlerin arasında okuduğum yazarlara ait parlak düşünceler ve olgun fikirler vardır. Bence yazı yazmanın en zor yanı eğitilmiş bir aklın, karmaşık düşüncelerimizi, yarım duygularımızı, yarım düşüncelerimizi kağıda dökmesidir. Yazı yazmak bulmaca çözmeye benzer; aklımızda bir resim vardır ve yaptığımızın o resme benzemesini isteriz. Kimi zaman yazdığımız sözcükler yerine uymaz ya da sığmaz ama biz yine de denemeye devam ederiz çünkü bizdeb önce başarmış olanlar vardır ve bizim de pes etmeye niyetimi yoktur.
Sayfa 62Kitabı okudu
