Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.26
Kurum adı altında ki tüm oluşumların; özellikle okulun; öğretmenlerin, öğrencilerin nasibini aldığı, ele aldığı konu bakımından nadir bulunan bir kitap.
Illıch'in bu kitapta anlatmak istediği okul dışında herhangi bir yerde örneğin evde eğitim, öğretim faaliyetlerinin sağlanması değil; her bireyin kendi öğrenme ortamını ve zamanını yaratması gerekliliğidir. Bu da radikal ve romantik bir pedagojik modele götürür bizi. Bu bağlamda açıklanan olgulara bakıldığında elbette kitapta desteklemediğim yerler oldu. Desteklememe sebebimse mantıksız veya tutarsız bulmam değil, kitabın yazıldığı dönemde yaşamıyor olmamdan ileri geliyor. Bence Illıch'ın olmasını istediği şey ya da çözüm önerileri günümüz şartları ve toplum yapısında uygulanabilir değildir. Kitabı okuyanların bunu göz önünde bulundurmalarını tavsiye ederim.
Eğitim içerisinde yer alan herkesin, özellikle öğretmen ve öğrencilerin incelemesi gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
141 syf.
·
Not rated
Yazar Ivan Illich toplum bilimci, filozof, düşünür. Kısaca özetlemek gerekirse adından da anlaşılacağı üzere toplumların okulsuzlaşması gerektiğini düşünüyor ve kurumsallaşan bütün yapıların en önemlisi de okulların masumiyetini kaybettiğini söylüyor.Yazdıklarını okurken birçok konuda katılıyorsunuz. Ne kadar gerçekçi ve doğru tespitler yaptığını anlıyorsunuz.Fakat bütün eleştirdiği şeylere karşı dile getirdiği çözümler beni ikna etmedi. Önerdiği çözümler noktasında yetersiz kaldığı görüşündeyim. Bu çözüm önerilerinin günümüze uyarlanmasını pek de mümkün görmüyorum.
Ivan Illich eserinde yaşadığı dönemdeki eğitim sistemini ve de dolayısı ile okulları ciddi şekilde eleştirmiştir. Okulların tamamen konu odaklı öğretmeye sahip olduklarını öğrenenlerin özgürlüklerini kisitladiklarini , özgür düşünce ortamının oluşmasına mani olduklarını , düşünmeyen , sorgulamayan , araştırmayan bir toplum meydana getirdiğini,
237 syf.
·
Not rated
Kitapta yazarın ilk başta dediği gibi "Babasından aldıklarını oğluna devretmeye çalışan bir oğlun yazıları" var. Babasından, kendinden, oğlundan, aralarındaki ilişkilerden bahsediyor. Bazı bölümler şiirsel yazılmış.
Kitap sıkmadan, akıcı bir şekilde ilerliyor.
Maziye özlem var. Bunu okuyucuya hissettiriyor. Pembe ev ile Eski mahalle
Zor bir kitabın incelemesi
Yazarın okulla ilgili makalelerinden oluşan bu kitap, okulun statükonun korunmasına hizmet ettiğini, okulda öğrencinin sadece öğretmene bağlı kaldığını, okulda geçirilen vaktin, okula yatırılan paranın kayıp olduğunu ileri sürüyor ve okul dışı öğrenmenin daha başarılı olacağını ispatlamaya çalışıyor. Bunun yanında müfredata ve okullaşmanın meydana getirdiğine inandığı gereksiz kurumsallaşmaya eleştirilerini sıralıyor. Hatta daha da ileri giderek okula bölücü, insanları kutuplaştırıcı bi nitelik yüklüyor.
Eğitimin okul dışına çekilmesi için dört şeyin yapılması gerektiğini söylüyor yazar:
1- Eğitim amaçları için kaynak hizmeti, bir şeyi öğrenmek isteyen kişi direkt onunla alakalı kuruma örneğin bir laboratuvara, müzeye, çiftliğe vs başvurmalı ve bunun için bu kurumlara kaynak ayrılmalı.
2- Yetenek Değişimleri, Kişiler yeteneğindeki olduklarını düşündükleri alanların listesini yapmalı ve model olarak hizmet ederek öğrenmek isteyenlere öğretmelidirler.
3- Akran Eşlenimi, (benim mantıklı bulduğum, uygulanabilir yöntemlerden) öğrenmek istediği konuyla ilgili nedenini, niçinini sorabilecekleri aynı konuyu öğrenmek isteyen kişilere erişim sağlama imkanı tanınmalıdır.
4- Serbest Eğiticilere Kaynak Hizmeti.
Son olarak şunu belirtmekte fayda var, yazarın okula yaptığı eleştiriler kısmen yerinde olsa da okulda verilen eğitimin ikamesine yönelik tavsiyelerini pek uygulanabilir bulmadım. Kitabın dili de oldukça ağır, pek çok bölümü iki kere okuyunca anlayabildim. Ancak bunun temel sebebinin çeviri olduğunu düşünüyorum.
Farklı bir bakış açısı kazanmak isteyenler okuyabilir.
Kitabın ilk kısımlarında eğitim kurumlarının devletin hazinesinde ne kadar büyük zararlara yok açtığına çok sıkca değinilmiş. Niteliksiz öğretmenlerin defalarca eleştirilmesine hiç bozulmadım ama eğitim-öğretim gibi bir mesele için sıkıntı edilecek ilk konunun para olması beni rahatsız etti. Hem de defalarca kere söyleniyor. Dese ki
Ivan ILLICH, Okulsuz Toplum adlı kitabında okulu devlet kurumu olmaktan çıkarmak gerektiğini düşündüğünü açıklıyor. İnsanların öğrendiklerinin pek çoğunu okulda değil, okul dışı yaşantısında öğrendiğini belirtiyor. Üstelik okulların birçok olumsuz durumu da yeniden ürettiğinin altını çiziyor.
Kitabın ilk bölümünde okullaştırma maliyetinin
Okulsuz Toplum
Tamamını bitirmediğim halde paylaşmak istedim. Bu aralar 2,3 kitap birlikte okuyorum bu sebeble bitmiyorlar
Kitabı anlatacak olursak #abd de çok tutulmuş bir kitap. Basım yılı epey eski 1971 yılı zira. Bendeki 45.baskı.
Yazar kitabının #türkçe bulacağını öğrendiğinde;
"Sözlerimin bir gün Türkçe olarak okunacağı aklımın ucundan bile geçmedi." diyor.
Kirap yaşam #felsefe sinin okulsuzlaştırılması gerektiğini savunuyor ve Buna yürekten inanıyor.
Okulların devlet kurumu olmaktan çıkarılması gerektiğini söylüyor.
.
En çok ilgimi çeken bir kısmı anlatacağım;
*bir çocuğun, eşit nitelikte okul eğitimi hakkına sahip olmasıyla #zengi̇n bir çocuğun sahip oldukları farklıdır. Zira okulda, vermek istediğin birçok şeyi vermiş olsanız dahi, #fakir çocuğun evde ailesiyle muhabbeti, ailesinden gördükleri, mahallesi, yediği yemekten izledikleri filmlere, oynadıkları oyunlardan gezdikleri yerlere kadar birçok şeyleri apayrıdır ve bu eğitimde 'fakirdi ama başardı' olgusunu binde bir ihtimalle gerçekleştirir, diyor.
Haksız mı?
Bence değil.
Bir öğretmen olarak hele hak verdiğim çok nokta var.
Ki ben #gaziantep in kenar , fakir diye adlandırılan semtinde çalışan biri olarak şunu diyebilirim ki,
okulda bizim, "yaparsın, aslanım , başarırsın, onlardan neyin eksik.. " dememizin cevabı tam olarak şudur : para, kültür, ortak paylaşım.. Bunlar eksik.
Hayalleri mahallenin ötesini geçmiyor.
Geçen yok mu var elbette ama bunların da yarısı yolda vazgeçecek, yarısı vazgeçirtilecek.
Bir iki tane kalan ise o mezun ettiğimiz 500 öğrenciden bir iki tanesi..
***bununla beraber o bir ikisi için okula gerek ve ihtiyaç var mı?
ELBETTE
Öğrenme ve öğretici arasındaki bağları, günümüzdeki eğitim sisteminin nasıl 'mevzuat' adı altında satıldığı ve bu algının nasıl bir zorunluluk haline geldiği, insanı nasıl özgürleştirebilir ve bu kurulu düzeni nasıl ortadan kaldırabiliriz sorusuna cevap arıyor.