Kısa bir süre önce, Dostoyevski’nin okumadığım kitaplarını da bitireyim artık, demiştim. Sonra okuduğum, okumadığım diye ayırmadan tüm kitaplarını kronolojik bir şekilde okuma kararına varmam sonrası, bu büyük yazarı daha iyi anlamak amacıyla başladığım bir kitap oldu Henri Troyat’ın yazdığı bu biyografi. Hayatımdaki 1-2 olay neticesinde
Bu incelemede kitabın içeriğiyle ilgili önemli noktalar olabilir!
Eğer kitabı okumayı düşünüyorsanız ve etkilenmeyeceğinize inanıyorsanız okumaya devam edin.
Ya da yine okumayı düşünüyor ve etkilenmenize rağmen kitabı okuyacağınız süreye kadar hafızanızdan atabileceğinize inanıyorsanız yine devam edin.
Ya da sadece bu incelemeyi ben yaptığım için
Benim için okumak zorunlu bir ihtiyaç olmanın ötesindedir
Okumayı hiçbir zaman -mesela ilaç yutmak gibi- zevk içermeyen bir zorunluluk olarak görmedim. Okumak benim için bir zorunluluktur ama zevk duyduğum bir zo- runluluk: Yemek yemek, sohbet etmek, ibadet etmek gibi. Okumanın kendisi o kadar zevklidir ki size kazandıracaklarını düşünerek ite kaka sürdürdüğünüz bir iş değil, bir kez o zevki tattıktan sonra asla uzak kalamayacağınız bir ihtiyaçtır. Bu nedenle "mesleğim açısından okumam gerekiyordu, ben de okudum" gibi bir gerekçeyle değil, tamamen zevk aldığım için okudum.
Gece gündüz okumak, ciltleri yutmak, uykusuzluklar...
Çünkü hiç kimse öğrenmek için okumaz, unutmak için okur insan.
Geleceği ve takıntılarını yok ederek bunalımın kaynağına kadar gitmek!
Ekşi sözlükte gezinirken eksisozluk.com/kafkaesque--491638 isimli kullanıcının derlediği okuyup bazı noktalarına çok şaşırdığım bir yazıyı sizlerle paylaşmak istiyorum. Ne kadarı doğru pek emin değilim ama yazılan bir çok bilgiye az çok aşina olduğumu hayretle farkettim.
Buyrun;
Dünya edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan
İçimdeki huzuru ararken huzursuzlukta kayboldum ben. Bir masal değildi belki sonu mutlu biten ama değerdi her şeye...
Çöllü kitaptır benim için, Orta Doğu kan ağlar tarih bile acıtmaz artık canını. Ne hikayeler, ne acılar, ne vazgeçişler, ne mitler, ne efsaneler sığdırmış yüreğine. "Ben bir insandım." der son nefesinde insanlar ayrımcılığa kurban giderek ölümünde.
Çöllü kitap, huzursuzluk...
Kalbe dokunan ve kaçınılmaz gerçeklerin romanı. Okumak için değil sayfaları yutmak için muhteşem bir eser. Livaneli'nin okuduğum ilk kitabı ve diğer kitaplarını da en kısa zamanda okumak istiyorum. Huzuru belki bir gün bulmak dileğiyle, iyi okumalar...
HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2017100.3k okunma