Kitapta doğru bulduğum yerler olmakla birlikte isnat edilen eksiklikler herkesin hayatında olan eksikliklerdir. Dolayısıyla bu bakış açısıyla gözlem yaparsak dünya nüfusunda psikolojisi düzgün tek bir insan dahi yoktur. İnsanlar kendi şımarıklıklarını reddetmek için türlü türlü hastalıklar üretiyorlar. Bağlanamama, işkolik olma vs vs. Bunlarda
"Gerçek bilgi, sahibini hiçbir zaman kibirlendirmez."
+biraz da "sarkastik"
Bir insanın gerçek anlamda sohbet edebilmesini sağlayan temel nitelikler zekâ, yargı gücü, nükte ve neşeliliktir; bunlar sohbete biçim kazandırırlar.
Yazanlar çok, düşünenler azdır.
Çok bilgelikte çok keder var; ve bilgisini artıran kederini artırır.
İnsan olmak ve insan olarak kalmak giderek zorlaşıyor.
“Çalışan insanların etraflarına bakınmak için zamana ihtiyacı var, evlerini gün ışığında görmek için zamana, çocuklarını görmek için zamana, düşünmek ve okumak, bahçeleriyle ilgilenmek için zamana, kısaca yaşamak için zamana ihtiyacı vardır.”
W. Churchill, 1904
Sayfa 252 - İletişim Yayınları, “Yoksullukla Mücadele: Hanehalkı, Ulusal ve Uluslararası Boyutlar”, “Hanehalklarının Geçim Stratejileri” bölümü.
Okumak için çırpınan, daha güzel yaşamak için feryat eden ve çığlıklarını kimseye duyuramayan kaç çocuk hiç yaşamadan ölecek?
