Dilek Hayta
@okurbildiginiokur
* Arşiv amaçlı açılan hesap...
Sosyal Bilgiler Öğretmeni
Yüksek lisans
İstanbul
Ankara, 17 November 1990
1030 reader point
Joined on January 2019
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
... Karamanoğlu diyarına.
Mehmet Bey altı yıl evvel Türkçeyi resmi dil ilan etmiş.
Çarşıda pazarda, dergahta bargahta, handa ve sarayda Türkçe konuşulmasından bahtiyarlık duydum
Sayfa 278Kitabı okuyor
Bozkır insanı gülümsemeyi hatırladı.
Gök kubbeye hangi sıkıntı gelmiş de sonu feraha ermemiş;
o yıl bozkır kederlerden sıyrılıp iki sevinci birlikte yaşadı.
İlkin, birkaç yıldır yağan bereketli yağmurlar sayesinde toprak coştu ve zenginlik her yanı kuşattı. Sonra da her yanda irşat vazifesi yapan gönül erleri, dervişler, ahiler, bacılar çoğalıp teselli ile birlikte hayata çekidüzen verdiler. Çok şükür Çekikgöz'ün çoğu İslam ile tanıştılar; düşmanlıklar ve şiddet azaldı. Türklerle Bizans arasında yapılan son savaşı Türkler kazandı. Türk boylarından bir kaçı daha istiklallerini ilan edip beylikler kurdular. Eşkıyanın sayıları azaldı; emniyet ve huzur yayılmaya, velhasıl bozkırda hayat ırmağı tabii yatağında akınaya başladı.
Yolculuklar, haberleşmeler ve insani münasebetler emni yet buldu.
Bozkır insanı gülümsemeyi hatırladı.
Sayfa 259Kitabı okuyor
"Bizim ailede hikayeyi erkekler yazar, kadınlar çocuklarına anlatır Horasanlı!"
Sayfa 244Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
Allah'ım, sen bana beni onunla öğret, bana kendimi onunla buldur. Ben ben değilim artık, benden öte bir ben için varım, benden içerü bir ben için . . .
Sayfa 237Kitabı okuyor
Bir eşiğe yaslanmayınca karın doymaz, bir yuvaya konmayınca kanat çırpılamaz!..
Sayfa 235Kitabı okuyor
Mekan olarak yakında olmakla gönül olarak yakında olmak çok farklıydı.
Sayfa 232Kitabı okuyor
O yıllarda bozkırda hala babaların yolundan gider, halifelerinin dediklerini yapar Türkmen boyları vardı. Bunlar, elli yıl kadar önce bozkırı dolaşarak şamanlıktaki eski kam ve şifacılar gibi davranan babaların takipçileriydiler.
İslamiyet'in akait ve amel kısmıyla fazla ilgilenmezler, şaman adetlerine göndermeler yaparak iyi niyetli ve saf Türkmen obalarını gezer, kendilerine taraftar toplarlardı. İsyan çıkardığı için Selçuklu sultanı tarafından idam ettirilen Baba İlyas'ın adı, bu babaların en ünlülerinden idi. Babam onun, sıkıntılarından kurtulmak isteyenler ile dertlerine deva arayanların umudu olduğunu söylerdi hep. Anlattığına göre daima gözü yaşlı, üzgün çehreli duran zayıf vücutlu bir adammış. Kısık sesle konuşurmuş ve Türkmenlerin pek çoğu ona peygamber gözüyle bakarlarmış.
Sayfa 226Kitabı okuyor
Pişmanlığım, bilmezlikten. Değer bilmezlikten ve hakikati bilmezlikten... Okuma yazmam var iken hakikati bilememiştim. Bilmem zikri çekmek beni hamlıktan kurtarmamıştı. Belli ki hakikat henüz bana kapısını açmamıştı. Ömrüm, ecel elbisesini dokuyan çakşırcılar misali gönül kitabına nakış çizmekle geçmişti. Bu ne dert idi, derman bilinmezdi; ya bu ne yare idi zahmı belirmezdi.
Kenan ilinde Yusuf'u yitirmiş gibiydim, Yusuf'u bulsam Kenan bulunmazdı.
Aşk pazarında canlar satılıyordu da, satılık canımı alan bulunmuyordu.
Sayfa 223Kitabı okuyor
Düşünsene; bir kapıya ikinci defa gitmek...
Kaçtığın, terk ettiğin yere geri dönmek...
Elveda demediğine dönüp merhaba demek... Çok zordur, çook...
Tapduk eşiğine can atıyorum ama utancım ayaklarımı oyalıyor. Bozkır geniş mi geniş... Yol çetin mi çetin... Umutlar kayıp mı kayıp...
Sayfa 220Kitabı okuyor
Müritlerin dediklerine göre Ahi Evran Hazretleri de aynı şekilde çalışıyormuş. Kapadokya yöresindeki Hıristiyanların pek çoğu, bu ikisinin nasihatleri sayesinde İslam'a giriyorlardı. Hacı Bektaş Hazretleri kapısına gelen herkese yolunu özetliyor,
" Eline, diline, beline!.." diyordu. Bu kelimelerin ilk harflerini kullanarak " edeb" diyordu. Edebin insandaki en değerli meleke olduğunu, onu kötü hal ve hareketlerden vazgeçirdiğini söylüyordu. Bozkırın her zamankinden ziyade edebe ihtiyacı olduğu bir zamanda yapıyordu bunu.
Sık sık "Edeb ya hu !" hitabıyla sesleniyordu. Sanki edeb duygusu dergaha bir resmiyet veriyordu. Garip olan ise, sevgi ve dostlukta resmiyetin yeri olmayışıydı.
Sayfa 73Kitabı okuyor
Bazı toprak ağaları ile birkaç soysuz işbirlikçiyi hariç tutarsak bozkırda zenginlik Haçlı'nın tapınakçıları, Bizans'ın soğuk nefesleri ve Çekikgöz'ün süvarilerine, yoksulluk ise Türk ve Rum köylerine kapılanıp kalmıştı. O kadar ki, artık kümesinde bir tek tavuğu olan aileler o tavuğu güderek besliyor, açlıktan midesi karnına yapışmış birileri çalıp kesmesinler diye başında nöbet tutuyor ve günde verdiği bir yumurta ile gelin hanımın yeni doğan bebeğini beslemeye çalışıyorlardı.
Sayfa 69Kitabı okuyor
Sitare'nin doğru tespitlerde bulunduğuna inandım. En sonunda,
"Denge madde lehine bozulunca insanın nefsi, mana lehine bozulunca da ruhu öne çıkıyor, biri diğerini bastırıyor Can Yunus!" dedi elimi tutarak, sonra devam etti,
"Bazı insanlar maddeye çok düşkünlük gösterdiklerinden manadan uzaklaşıyor, bazıları da maddeyi önemsiz bulduklarında veya sahip olamadıklarında mana kapısını aralıyorlar. Sen ve ben Can Yunus, sen ve ben, kader defterinde inşallah mana kapısına yazılmış olalım!"
Sayfa 67Kitabı okuyor
Erenler zincirinde Kırşehir'de Ahi Evran'dan sonra köyümüzde en ziyade adı anılan şeyhti Aslanlı Hacı Bektaş. Adını söyleyenler, sonuna bir de "Veli" lakabını ilave ediyor ve buna da inanıyorlardı.
Dergahında beslediği aslan ile ceylanı görenler; huzurun da bir ceylan ile bir aslanın barış içinde yaşadığını her yerde anlatıyorlarmış. " Aslanlı Hünkar" denilmesi bundanmış. Bozkır insanının en muhtaç olduğu şeye, barışa o çoktan hükmediyormuş.
Sayfa 66Kitabı okuyor
Bana, " Yunus!" dedi, parmağını kalbimin üzerinde gezdirerek, "Burası kalbinin en değerli yeridir. Burada siyah bir nokta vardır. Canın canı, sevenin cananı buradadır. O nokta, yoğun bir damla kandan ibarettir. Adına 'süveyda' yahut 'sevda' derler. Siyaha çalan rengi yüzündendir bu isim. Çünkü sevda, kara talih için de, o kara kan damlasında büyür. Bütün tecelli denizleri, bütün aşk fırtınaları, işte o bir damla kanda dalgalanıp çırpınır. Aşırı sevgi bu damlayı tahrip edip dağıtırsa, parçaları bütün vücuda dağılır. Aşk, işte bu dağılmanın adıdır ve o dağılırsa aşık artık ne yaptığını bilmez olur. " Bütün bunları bir yerden okur gibi söylemişti. Kimden dinlemiş yahut hangi kitaptan okuyup öğrenmişti elbette bilemedim.
"Sevda, Yunus'um, sevda!.." diye devam etti sonra, yutkundu ve mırıldandı: " O noktanın adına sevda demişler!.."
Sayfa 62Kitabı okuyor
Gerçekte dervişliğe karşı idim. Atalet ve durağanlık hiç de benim ruhuma uygun değildi. Atalarımdan devraldığım gelenek, babam ve dedemin dillerde dolaşan yiğitlikleri, bir gün benim de alp gazilerden biri olacağıma dair umutlarımı yeşertiyordu. Annem ninnilerini böyle söylemiş, daha çocukken babam bir alp gazi olacağımı defalarca tekrarlamıştı. Bütün çocukluk rüyalarım at sırtında cengaverliklerle doluydu. Bu yüzden dervişlik hiç de bana göre değildi. Ben, bir şeyler için daima mücadele etmeliydim. Mücadele azmi insanı zinde tutuyordu çünkü.
Sayfa 53Kitabı okuyor