Seçil Gülbudak Dil
@okurdil
90 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
"Birçok insan, mutlu olduğunu bilmediği için mutsuzdur" demiş Dostoyevski.
Sayfa 117 - e-kitapKitabı okudu
Öyle güzel bir andı ki, hafızasının köşesini kıvırdı.
Sayfa 26 - e-kitapKitabı okudu
Malumunuz, ölüler yokluklarıyla var olur, anılarla yaşar.
Sayfa 38 - e-kitapKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanların onayladığı bir kız olmak istiyorum hep.
Sayfa 33 - e-kitapKitabı okudu
Ben hiç öyle salak muamelesi görüp, yenileceğimi bile bile anneme ve diğer herkese karşı çıkma pahasına kendi düşüncelerimde ısrar edemem. Korkarım.
Sayfa 32 - e-kitapKitabı okudu
Doğru zaman kaçırılmışsa, eğer insan bir şeyi kendinden bunca zaman esirgemişse, bir şey ondan bunca zaman esirgenmişse eğer, büyük bir güçle başlasa ve coşkuyla desteklense bile, artık çok geç kalınmış demektir.
Sayfa 163Kitabı okudu
Birini bir daha görmeyeceğini bilince insan delirecek gibi oluyor.
Sayfa 273Kitabı okudu
Böylece hikayenin sonu başladı…
Sayfa 197Kitabı okudu
Mesela biri ölür ve sen bunu anlayamazsın. Gömülür, hala bir şey hissetmezsin. Toplum içinde yas tutar, ağırbaşlı bir ciddiyetle önüne bakarsın ama evde esner, burnunu kaşır, kitap okursun; aklına ölmüş olan ve yasını tuttuğun kişiden başka her şey gelir. Dışarıya karşı belli bir duruş sergileresin, ciddi ve vakursundur. ama içten içe hayretler hiçbir şey hissetmediğini, olsa olsa suçluluk duygusuyla karışık bir memnuniyet ve rahatlama duyduğunu fark edersin. Ve kayıtsızlık, derin bir kayıtsızlık. Bu bir müddet böyle sürer; günlerce, hatta aylarca. Dünyaya kendini farklı gösterir ve gizli bir kayıtsızlık içinde yaşarsın. Ve sonra, çok sonra, bir yıl sonra, ölen kişinin burnu düştüğünde, bir gün sokağa çıkarsın, başın döner ve bir duvara yaslanırsın; çünkü anlamışsındır. Neyi mi? Vaktiyle seni ölen kişiye bağlayan duyguyu. Ölümün anlamını. Toprağı tırnaklarınla kazıyıp ondan kalan ne varsa çıkarsan bile bir daha asla gülümsemesini göremeyeceğini, dünyadaki bütün bilgelik ve kudret bir araya gelse onun, yani ölen kişinin sokakta karşına çıkıp sana gülümsemesine yetmeyeceğini. Ve ordu kurup yeryüzündeki bütün toprakları fethetsen, onun da bir işe yaramayacağını. İşte o zaman bağırmaya başlarsın. Ya da belki bunu bile yapmazsın. Sokağın ortasından bomboş bir kafayla kalakalır ve dünya anlamını kaybetmiş, dünyada yapayalnız kalmışsın gibi bir eksiklik hissedersin.
Sayfa 184Kitabı okudu
Birini sevip onunla yaşayamayacağını bilmek, en büyük acılardan biri.
Sayfa 19Kitabı okudu
Her sevgi, had safhaya varmış bir bencilliktir.
Sayfa 19Kitabı okudu
İnsan her şeyi yapabilir, sadece mümkün olduğu için, iyi ya da anlamlı olmasına gerek yok.
Sayfa 7Kitabı okudu
Zamanın inim inim inleyen köleleri olmamak İçin sarhoş olun durmamacasına! Şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz.
Sayfa 277Kitabı okudu
Her anımız ölüm unutkanlığı içinde geçiyor.
Sayfa 154Kitabı okudu
Dünyayı sözcüklere tutsak ettik. Bu süreçte biz de, kendi sözcüklerimizin tutsağı olduk.
Sayfa 41Kitabı okudu